Nijmeegse kiloknaller
Columnist Joep was van plan de volgende tekst te publiceren alsimpuls voor het debat in de academische kring. Zijn betoog is toenalsnog gepubliceerd op de site
Vleeshufter-gate
Nondegodver. Natuurlijk zijn kiloknaller-kopers vaker hufters!Dat het verlangen naar vlees zo diep zit dat een koper zijn kop inhet zand steekt bij het dierenleed in de intensieve veehouderijlijkt me afdoende. Heb je niet genoeg te besteden voordiervriendelijk vlees? Dan eet je gewoon minder vlees, of geen. Dekeuze is aan jou.
Zonder gêne krijgen honden plakjes bio-industrie-leverworst,want “onze huisdieren” mogen natuurlijk niks tekortkomen. Dat eenvarken intelligenter is dan de hond maakt niet uit. Als er een orkaof pinguïn is verdwaald -eigen schuld dikke bult- vindt iedereenhet zielig, maar als er tientallen varkens, kippen en koeien in hunhele leven geen daglicht of planten zien op hun stinkendemestroosters, dan is dat de wet van de economie. Zolang hetbambi-syndroom niet aanslaat viert de donkere kant van ethieklooskapitalisme zege: de boer verschuilt zich achter de consument; deconsument kijkt even weg.
Maar oeioeioei wat waren er toch veel “minder empathische”vleeseters op hun teentjes getrapt bij het persbericht van RoosVonk. Op dat moment wisten mensen in mijn omgeving nog niets van deschandalen bij de totstandkoming. De tweede stort bagger die volgdetoen dit aan het licht kwam was gelukkig (?) meer gerechtvaardigd.De boel bleek waarschijnlijk geflest door een fingerendefrauduleuze prof uit Tilburg en mevrouw Vonk maakte onbedoeld maaronzorgvuldig een grote fout door een persbericht de deur uit tedoen zonder de academische test van peer-reviews te zijnondergaan.
Naar verluidt blijkt ook de beoefende statistiek door Vonk nietfoutloos te zijn geweest. Toch bieden correcte statistischeanalyses helemaal geen garanties tegen dergelijke fraude. Ookpeer-reviews zijn geen garantie voor juistheid: reviewers zullengeen grote onderzoeken volledig herhalen. Wat valt hieraan tedoen?
Naming and shaming! Want wie zijn billen brandt moet op deblaren zitten. Wie heeft nu eigenlijk wat gedaan? Dat is vaak devraag bij wetenschappelijke onderzoeken. Iedereen kent ze wel:promovendi of zelfs studenten die zich de naad uit het lijf werkenvoor onderzoeken waar vervolgens de hoogleraar met zijn bredeellebogen er met de buit vandoor gaat. In een interview met Vonkzegt ze: “Normaliter doen hoogleraren dat niet zelf, dus ik nam aandat een student dat had gedaan.”.
Ook voor wetenschappelijke publicaties geldt dit evengoed.Zouden we niet eens moeten beginnen met de credits voorverschillende deelonderzoeken toe te schrijven aan deverantwoordelijken, via een soort uitgebreide colofon? Wie deedwat? En als we dan steeds meer via Open Access publiceren -naarmijn mening de enige echt vrije academische manier van publiceren-kunnen we volledige bron-datasets wellicht ook vrij en digitaalaanbieden?
De hele vleeshufter-gate is terecht een smet op het vertrouwenin de academische wetenschap. Dit had om verschillende reden nooitmogen gebeuren. Echter, misschien kunnen wij, academici, van dezefout meer leren dan wanneer alles volgens gangbare procedures wasverlopen. Onze methode is nog niet volmaakt en meer openheid is devolgende stap.
Tot slot vraag ik mij af of een twijfelachtig onderzoek naar hetsociale gedrag van rode bosmieren, waarbij velen zich minderaangesproken voelen, dezelfde stortvloed aan media-aandacht hadopgeleverd. Zijn we echt zo lichtgeraakt allemaal? Bahbah. Ik kanniet wachten tot een soortgelijk onderzoek naar de vermeendehufters wel zorgvuldig wordt uitgevoerd. Ik hoop op Vonks ongelijk,dus dat het denken aan vlees het geweten niet afknijpt. Pas danzullen we ooit waardig dieren houden voor consumptie. Dat zijn wede intelligente dieren volgens mij verplicht, ook als we ze nietkunnen zien.
