Scholieren in Walibi World
In mijn pubertijd was ik, zoals veel van mijn vrienden, vrijverslaafd aan de computer. Op de bewuste dinsdag zat ik dan ookboven toen mijn broer mijn kamer binnen wandelde en zei: “Simon, jemoet naar beneden komen, Amerika staat in brand.” Op de bank voorde televisie aanschouwde ik het surrealistische beeld van debrandende Twin Towers. Dat het levende mensen waren die uit hetgebouw sprongen, kon ik maar moeilijk daadwerkelijk bevatten.Zwijgend, verdrietig en stom geslagen zaten wij voor hetscherm.
En natuurlijk, natuurlijk de vragen : wie? Hoe? En vooralwaarom? Ik vind het moeilijk om mij nog te verplaatsen in hetpre-Bin Laden tijdperk. Bij elke aanslag die er tegenwoordig plaatsvindt, komt Al-Qaida direct bij ons op, maar toen hadden weoprecht nog geen idee.
Ik geloof dat de wereld op ingrijpende wijze is veranderd sinds9/11. Ik kan mij het Islam debat – van de vraag of vrouwen inSaoedi-Arabië mogen autorijden tot de loyaliteitskwestie metAlbayrak en Aboutaleb – niet buiten de context van 9/11voorstellen. Het beeld van de Islam als in essentie incommensurabelmet onze Westerse leefwereld – al het cultuurhistorischetegenbewijs ten spijt – heeft zich in de hoofden van velengenesteld, zo merkte ik laatst.
Als docent filosofie en levensbeschouwing op een wittemiddelbare streekschool zie ik het als mijn taak om verschillen teontkrachten en overeenkomsten te benadrukken. Dat dit niet altijdlukt blijkt uit het volgende. Vorig jaar ging ik met een derde klasnaar het pretpark Walibi World. Het was een drukke dag en erwaren ook veel kinderen uit de grote steden. Er werd enorm veelvoorgedrongen, vooral door groepjes allochtone jongens. Mijnkinderen lieten zich het tijdens het verblijf in het park gebeuren,maar in de bus terug was de conclusie voor hun glashelder: “zo zijndie moslims nu éénmaal.”
Onterecht maar – gezien de tijd waarin we leven en vanuit hunbeperkte perspectief – helaas wel begrijpelijk. De wereld isontegenzeggelijk veranderd.
Simon Verwer
