Hoe houden we buitenlands talent vast?
Nog voordat alle aanwezigen bij de workshop over hetinternationale profiel van het Nederlands hoger onderwijs tijdenshet NHOC daadwerkelijk zitten, heeft Dorrit de Jong,oud-NEWS-bestuurslid, de knuppel in het hoenderhok gegooid. “Deechte topstudenten in Nederland willen zo snel mogelijk naar hetbuitenland. Die willen naar de internationale topuniversiteiten.Als wij die studenten willen behouden moeten we extra investeren inonderwijskwaliteit.”
UM-voorzitter Martin Paul sust het publiek een beetje door hiertegenin te brengen dat Nederland ook top is. “Kijk naar allerankings. Alle universiteiten staan goed genoteerd. Nederland is inde breedte echt veel beter dan de Verenigde Staten, maar ja diehebben inderdaad die paar excellente topinstellingen. Sinds ik hierwerk heb ik gemerkt dat Nederlandse universiteiten eigenlijk tebescheiden zijn. De kwaliteit is hier goed geregeld en dat beginnensteeds meer buitenlanders ook door te krijgen.”
Nederland niet goedkoper
De internationale campus van de UM merkt dat bij uitstek. Hetafgelopen jaar is het aantal aanmeldingen uit Engeland flinkgestegen, bijvoorbeeld. ‘Maar dat komt omdat de collegegelden daaruit de pan zijn gerezen’, werpt het publiek op het NHOC hem voor devoeten. Paul stelt daar tegenover dat dit een misverstand is.”Buitenlanders komen echt niet alleen naar Nederland omdat hetgoedkoper is. Kijk naar de Duitsers. Die komen niet naar Maastrichtomdat dat goedkoper is dan een Duitse universiteit hoor.Integendeel, het is hier duurder! De vele Duitsers aan de UM hebbenactief voor de kwaliteit en filosofie van deze universiteitgekozen.”
Dat kan De Jong beamen vanuit de ervaring van de studenten vanNEWS en hun internationale collega’s in eigen land. “Ik hoor vaakvan buitenlandse studenten dat ze houden van de Nederlandsekleinschaligheid en van het meer informele hier. Dat zou je alsNederlandse instelling misschien nog wel meer kunnen uitdragen inhet buitenland. Qua kwaliteit is het hoger onderwijs inderdaadgoed, maar het zou nog beter kunnen. Een voorwaarde daarvoor is datde Engelse taalvaardigheid van docenten aan universiteiten enhogescholen beter wordt.”
Focus van student naar docent en’classroom’
Martin Paul herkent die behoefte ook uit de eigen instelling enervaring. Als het over internationalisering gaat, is de focus vanbeleid nu nog sterk gericht op de student die uit het buitenlandkomt. “Die focus moet ook meer komen te liggen op de internationaledocent en de ‘international classroom’. In Maastricht bieden wedaarom Nederlandse docenten aan een poos naar het buitenland tegaan om zich verder te ontwikkelen en nieuwe, internationalevaardigheden op te doen. Maar het betekent ook meer buitenlandse’educators’ aannemen bijvoorbeeld. Daar ben ik zelf een mooivoorbeeld van.” Paul kwam naar Maastricht als decaan van demedische faculteit vanuit Berlijn, waar hij het prominentemedische cluster van de Charité leidde.
Waar Paul en De Jong beide nog mee worstelen is hoe debuitenlandse student kan worden gestimuleerd om in ons land meerblijvend te integreren zodat ze behouden kunnen worden voor dewetenschap en kenniseconomie van Nederland. De Jong vertelde datveel internationale studenten hier niet “kunnen aarden omdat zezelden in contact komen met Nederlanders. Ze bewegen zich daaromvoornamelijk binnen hun eigen internationale groep. Hoe kunnen weze beter doen integreren? Misschien ligt hier wel een rol voorstudie- en studentenverenigingen.”
Paul ziet dit probleem zich ook voordoen in de praktijk van hetuniversitaire leven. Hij erkent dat elke instelling hier continuaandacht aan moet besteden. En relativeert dat met de blik van eenDuitser die ons land cultureel ook wat meer van de buitenkantobserveert. “Maar het geldt niet alleen voor buitenlanders”, zegthij. “Hetzelfde is van toepassing op randstedelingen die inMaastricht komen studeren.”
