Blik vanuit LA op Holland
‘Als winnaar van de ECHO Award WO heb ik de kans gekregen om eenaantal weken te studeren aan een Amerikaanse topuniversiteit, deUCLA, zodat ik kan ervaren hoe dit wapen in de VS wordt ingezet. Ikvolg van 24 juni tot 3 augustus een summer session aan dezeprestigieuze universiteit en zal via mijn ervaringen delen metde lezers van ScienceGuide.
Oase van zorgeloosheid, luxe en excellentie
Inmiddels heb ik al ruim twee weken mogen proeven aan het levenop de campus van de UCLA, tot nu toe heb ik het ervaren als eenoase van zorgeloosheid en luxe. De campus voorziet in allebehoeften die studenten kunnen hebben én meer. Een winkel met alledagelijkse benodigdheden, een boekhandel, één van de besteziekenhuizen van het land, meerdere restaurants met een zeergevarieerd menu en sportfaciliteiten van het niveau dat de Spaansevoetbalkampioen Real Madrid hier jaarlijks op trainingskampkomt.
Voor ontspanning kunnen we terecht in een van de vele barretjes,restaurants en lounges die op loopafstand van de campus in Westwoodvillage liggen. De gebouwen zijn prachtig in een ouderwetseRomaanse stijl gebouwd en het gras word elke dag netjesgemaaid. Wel even wat anders dan de campus die ik op de VrijeUniversiteit in Amsterdam gewend ben.
Campusgevoel vol diversiteit
De UCLA is met meer dan 38 000 studenten, 11 faculteiten en eenbudget van $3.6 miljard de grootste universiteit van California. Inde ranglijsten van universiteiten staat het nationaal eninternationaal aan de top vanwege de uitstekende prestaties, hetaantal wetenschappelijke publicaties, de kwaliteit van hetonderwijs en de verbinding met de samenleving.[1]
Er heerst een campus gevoel dat ik voorheen alleen van deHollywood films kende. Studenten dragen met trots de letters vanhun universiteit op hun kleding. Sweaters, broeken, zelfszonnebrillen zijn hier in alle soorten en maten te verkrijgen metde letters UCLA erop. Duizenden studenten wonen in de dorms -studentenwoningen – die op de heuvel liggen boven de campus waar decollegezalen en faciliteiten staan. Op de wandelganeng van de dormskom ik makkelijk in contact met andere studenten. Sommigen wonenhier permanent maar de meesten zijn op dit momentinternationale studenten die hier net als ik alleen voor de summersessions zijn.
Excellent en tekort
De studenten in de wandelgangen van de dorms zijnafkomstig uit alle hoeken van de wereld. De UCLA staat naasthaar mooie campus en excellente prestaties ook bekend om dediversiteit van de studentenpopulatie. Vooral de Aziatischestudenten zijn hier goed vertegenwoordigd. Soms voelt het alsof ikniet in de VS ben maar in een Aziatisch land.
Ruim een derde van de studenten populatie is van Aziatischeafkomst en een derde is van blanke Amerikaanse afkomst. DeLatijns-Amerikaanse en Afro-Amerikaanse studenten wordendaarentegen ondervertegenwoordigd in vergelijking met hun aandeelin de bevolkingsgrootte.
Terwijl Latino’s bijna de helft van de bevolking in LA en 38%van de staat California vormen is slechts 17% van de studentenLatino. Voor Afro-Amerikanen geldt het zelfde verhaal, terwijl ze10% van de bevolking in LA en 7% van de staat California vormen isslechts 4% van de studentenpopulatie op de UCLA. De oase van rust,luxe en excellentie is niet van alle Amerikanen even bereikbaar.
Werelden van verschil
Na enkele dagen in die oase van rust en rijkdom te hebbenverkeerd, heb ik ook de andere kant van LA leren kennen, de armoedeen de erbarmelijke omstandigheden waarin de mensen uit de lagereklassen leven. Een contrast dat wordt gereflecteerd in destudentenpopulatie. LA is een agglomeratie van aan elkaar gegroeidesteden met elk een eigen centrum, wetgeving en cultuur.
UCLA ligt in Westwood, een stad in het rijke westen van LA,grenzend aan Bel Air en Beverly Hills, waar de vermogende mensen ingrote villa’s met goed onderhouden voortuinen en dure auto’s voorde deur wonen. Het grote verschil tussen arm en rijk werd mijduidelijk toen ik de bus naar downtown nam en daar in de avondrondliep.
Op een steenworp afstand van het financiële district in downtownmet de immens hoge wolkenkrabbers van de grote Amerikaanse bankenen multinationals ligt de wijk Skid Row een wijk waar er letterlijkhonderden mensen in tenten en slaapzakken op straat slapen. Zo zijner werelden van verschil binnen dezelfde stad.
Lucky few on campus
Net zoals er verschillen zijn binnen de stad zijn er groteverschillen in de beleving van de studenten. Via de ECHO foundationen het uitwisselingsprogramma tussen de Vrije Universiteit en deUCLA ben ik in contact gekomen met een inspirerende groepeerste-generatie-studenten van de UCLA. Dit zijn studenten die uitde achterbuurten van LA komen en de eerste in hun familie zijn dieaan een universiteit studeren, de meesten zijn van Afro-Amerikaanseof Latijns-Amerikaanse achtergronden.
Ze zijn de ‘lucky few’ die uit deze wijken toch eentopuniversiteit hebben weten te bereiken. Hun verhalen hebben medoen realiseren dat het leven buiten de bubblevan UCLA in Westwood niet voor iedereen even makkelijk isen dat het een grote privilege is om hier te mogen studeren.
De studenten die ik ontmoet heb nemen allen deel aan hetAcademic Advancement program van de UCLA. Een programma gericht opeerstegeneratiestudenten uit de achterbuurten van Los Angeles, uitlage inkomensgroepen en uit de ondervertegenwoordigdebevolkingsgroepen uit de Amerikaanse samenleving. Dat zijn vooralAfro-Amerikanen en Latino’s. Uit de verhalen van de studenten en decijfers blijkt dat de toegang naar de topuniversiteiten voor dezejongeren niet zo gemakkelijk is als voor andere groepen.
Toegankelijk hoger onderwijs?
Van de 100 Latijns-Amerikaanse studenten zijn er gemiddeldslechts 46 die met een diploma de middelbare school verlaten. Vandeze 46 jongeren stromen er 17 door het hoger onderwijsen behalener uiteindelijk slechts 4 personen een universitaire diploma. Tervergelijking, verlaten gemiddeld 84 van de 100 blanke Amerikanen demiddelbare school met een diploma en behalen er 28 een diploma opde universiteit.
Voor Afro-Amerikanen zijn de cijfers niet veel beter dan voorLatino’s. Gemiddeld behalen 73 van de 100 Afro-Amerikaanse jongereneen middelbare school diploma en stromen er 14 door naar het hogeronderwijs waarvan er slechts 5 een diploma op universitair niveaubehalen.
Aziaten presteren daarentegen beter dan alle andere groepen. Vande 100 studenten behalen gemiddeld 81 een middelbare schooldiploma, stromen er 44 door naar het hoger onderwijs en behalen er17 een universitaire diploma.[4]Voor eerstegeneratiestudenten met een Surinaams-Nederlandseachtergrond zijn dit indrukwekkende feiten. Waarom presterensommige groepen beter dan anderen? Zou ik de kans hebben gehad omaan een universiteit te studeren als ik in de VS was opgegroeid ofzou ik tot één van de vele dropouts behoren?
Het verhaal achter de cijfers
De verhalen van de studenten achter de cijfers zijn nogindrukwekkender. Ik wist dat de omstandigheden op bepaalde scholenin de achterwijken in de VS schrijnend waren door bekende films alsFreedom Writers en Gangsta’s Paradise maar het is toch anders om dereal life stories van mede-studenten te horen. De studentenvertelden verhalen dat ze in overvolle klassen zaten met soms meerdan 40 leerlingen, ongekwalificeerde docenten die niet in destudenten geloven, een gebrek aan lesmateriaal en oude vervallengebouwen. Een demotiverende leeromgeving die er niet op gericht isom de leerlingen tot kritische denkers of wetenschappers op teleiden, maar tot passieve wezens die geen rol van betekenis in huneigen gemeenschap kunnen betekenen.
Hoewel de situatie in de VS stukken slechter is, doet het mijerg denken aan de situatie in Amsterdam waar leerlingen in dewijken met lage gemiddelde inkomens slechter presteren. ZoalsAmsterdam Zuid-oost waar op sommige scholen 40% van de groep 8leerlingen naar het speciaal onderwijs worden gestuurd. Jongerendie op deze scholen starten hebben automatisch een achterstandomdat ze vanwege de slechte onderwijskwaliteit enleefomstandigheden straatlengtes achterlopen op basislees- enrekenvaardigheden t.o.v. leerlingen uit de rijkere wijken alsBeverly Hills.
Een Latijns-Amerikaanse studente die ik sprak is naast haarfull-time studie Antropologie part-time docente op een schoolin South Central LA. Ze zei dat haar hart elke dag breekt, als zede omstandigheden ziet waar de leerlingen in moeten opgroeien. Voorsommige leerlingen zijn de leefomstandigheden zo uitzichtloos datze op 11 of 12 jarige leeftijd besluiten te stoppen met school enhet criminele circuit in te gaan.
De omstandigheden op de mid-schools en high-schools zijn nietveel beter. Integendeel, de leerlingen uit de achterstandswijkenworden gemiddeld vaker in de lagere klassen geplaatst die ze geentoegang geven tot de universiteit maar ze in de lagere klassen vande samenleving houden. Dit is een onderdeel van het zogenaamdetracking systeem.
Geluk bij ongeluk….
De enkele gelukkigen die ondanks alle obstakels toch hun weghebben weten te vinden naar één van de topuniversiteiten wordenvervolgens geconfronteerd met, voor een Nederlandse student,exorbitant hoge collegegelden. Het kost een student die ook op decampus woont $31 000,- per jaar om op de UCLA te studeren. Destudent die thuis blijft wonen betaald $23 000,- per jaar, ook nietniks.
Een Afrikaans-Amerikaanse student vertelde me hoe moeilijksommigen het hebben om de kosten te betalen en dat dit een grotereden is dat vele eerstegeneratiestudenten hun studie moetenonderbreken. Haar zus moest na een semester stoppen omdat hetmiddenklasse inkomen van haar ouders als net boven de grens van $80000,- lag om voor een scholarship in aanmerking te komen. Ze kondende rekeningen zelf niet meer betalen.
Ze had zelf ‘het geluk bij een ongeluk’ dat haar ouders vlakvoor ze ging studeren zijn gescheiden, Het inkomen van haarvader werd niet meer wordt meegerekend en ze kwam zo inaanmerking voor een scholarship. Tegenwoordig is ze actief lidbinnen de AAP, een studentenvereniging en een studentenlobby-organisatie die een wet in het Senaat aangenomen probeert tekrijgen dat ervoor zorgt dat scholarships ook voor studenten uitmiddenklassen gezinnen toegankelijk worden. Een andere groep Latinostudenten neemt deel aan het McNair program, een programma dat zevoorbereid om wetenschappelijk onderzoek te doen door hun eigenonderwerpen te onderzoeken. Alle studenten doen onderzoek naar hetgebrekkige schoolsysteem waar ze aan ontsnapt zijn met het doel dituiteindelijk te verbeteren.
Een eerlijk onderwijssysteem
De UCLA is een prachtige universiteit waar je als studentonderwijs van hoge kwaliteit kan genieten die je de kans geeft hetmaximale uit jezelf te halen. Het is betreurenswaardig dat dezekansen op zelfontplooiing niet voor alle Amerikanen eventoegankelijk zijn.
Vooral in een land als Amerika, het land van vrijheid engelijkheid en het land van de American dream, waarin een ieder degelijke kans zou moeten hebben om welvaart en geluk na te streven,is het erg jammer dat velen het wapen van onderwijs niet in handenkunnen krijgen om die droom waar te maken. Deze ervaring doetme beseffen, dat het onderwijssysteem een stuk eerlijker entoegankelijker is voor alle Nederlanders, ongeachthun achtergrond, ik hoop dat we dit systeem de komende jarenweten te behouden.’
Mitchell Esajas
U leest een achtergrondinterview met deze winnar van de EchoAward WO hier op ScienceGuide.
[1]
[2]
[3]
[4]
