De juiste kant op
“Terwijl Noordse landen alles op alles zetten omjeugdwerkloosheid aan te pakken, is
Nog steeds aanmodderen
Een dergelijke garantie hebben de sociale partners samen met deNederlandse staat in 2009 ook gegeven. Er kwamen afspraken voor hetcreëren van stage- en leerwerkplekken en er werd een ActieplanJeugdwerkloosheid ingevoerd.
Jongeren moesten zo lang mogelijk in het onderwijs blijven envooral een startkwalificatie behalen. Bovendien moesten werklozejongeren extra aandacht krijgen van de gemeentes: niet zomaar debijstand in, de gemeentes moesten voor jongeren echt een(leer)werkplek gaan zoeken of hen helpen de weg terug naar hetonderwijs te vinden. Om het doel te behalen, werden de gemeentes inalle arbeidsmarktregio’s, hoe langzaam zij ook op gang kwamen, wélgedwongen om met elkaar én met de sociale partners samen tewerken.
Drie jaar en 250 miljoen verder, zitten wij nog steeds incrisistijd aan te modderen. De jeugdwerkloosheid is weer gestegennaar 104.000 jongeren en er is een vergelijkbaar aantal jongerendat zich niet eens meer op de arbeidsmarkt durft te begeven.
De ontmoedigde generatie
Wij noemen deze jongeren ‘niet-melders’: zij die, terwijl dearbeidsmarkt op slot zit, nog amper recht op een sociaal vangnethebben en dikwijls weggestuurd worden door de gemeentes om tochmaar zelf een baan bij een uitzendbureau te zoeken. DeInternational Labour Organization (
De garantie is allang niet meer geldig, net als de focus van degemeentes op het helpen van jongeren. En het ActieplanJeugdwerkloosheid is, net in het begin van de tweede dip,stopgezet. Sindsdien roept FNV Jong de politiek op om het Actieplante revitaliseren in plaats van te bezuinigen op hulp voor werklozejongeren, banencreatie achterwege te laten en verder dearbeidsmarkt te flexibiliseren oftewel destabiliseren.
De ILO komt nu met de bevestiging van onze vermoedens. Korten opuitkeringen, het ontnemen van hulp aan werkloze jongeren en eenmacro-economisch beleid dat banencreatie tegenhoudt, zorgen vooreen negatieve neerwaartse spiraal van de economie. Ook houdt het’aanmodderen’ aan. De ILO pleit er eindelijk voor dat mensen diewerken, geld en stabiliteit krijgen om te besteden en zo deeconomie weer op gang krijgen.
Leren van Finland en Zweden
De organisatie pleit ook voor een garantie voor jongeren, omdatzij het kapitaal van de toekomst zijn, een kapitaal dat andersverloren gaat. En het kost een schijn van wat werkloosheid kost:een schatting gebaseerd op het succesverhaal van Zweden, is dat hethelpen van een jongere een schijntje kost, vergeleken met hetbetalen van uitkeringen. De ILO maakt dan ook een schatting voorNederland: wil je jeugdwerkloosheid in Nederland halveren, dan kosthet je rond 90 miljoen euro.
Dat is een derde van het geld dat tijdens het Actieplan besteedis. Daarvoor heb je dan wel een combinatie van drie essentiëleingrediënten nodig: het onderwijs toegankelijk houden en jongerenzo lang mogelijk daarin houden, (leer)werkplekken creëren en steunaan werkloze jongeren, zoals uitkering en coaching, zolaagdrempelig mogelijk maken. Noordse landen laten zien datjongeren goed en efficiënt geholpen kunnen worden. Nederland kanhet ook, doe het dan!”
Dennis Wiersma is voorzitter van FNV Jong
