Ketelhuis voor moleculen
De kennis van moleculaire zelfassemblage is een relatief nieuw,spannend wetenschapsterrein, met de levende natuur als groteinspiratiebron. In de natuur zien moleculen kans zich opuitgekiende wijze zo te organiseren dat processen als vanzelfplaatsvinden. Denk aan het genezen van wonden en het delen vancellen. Het ICMS, in 2008 door de TU/e opgericht, wil greep krijgenop dit soort complexe moleculaire processen.
Kunstmatig weefsel? Molecuulmotor?
Dit met als doel te komen tot geheel nieuwe materialen enfunctionele moleculaire systemen, zoals kunstmatig nierweefsel enmoleculaire motoren. Het instituut brengt hiervoor kennis uitchemie, wiskunde, fysica, biologie en engineering samen. Dewetenschappelijk directeur is een Spinozaprijswinnaar, prof. BertMeijer, en er zijn zo’n 120 onderzoekers lid van het instituut.
Het ICMS wil wetenschappers met verschillende achtergronden eeninspirerende omgeving en atmosfeer en veel vrijheid bieden, om zotot grensverleggende nieuwe inzichten te komen. Ook de activiteitenvan het Eindhoven Multiscale Institute en de Eindhoven PolymerLaboratories vinden in gebouw Ceres plaats. Tevens kent het nieuweonderkomen ook een Advanced Study Center, waar vermaardewetenschappers uit uiteenlopende disciplines voor langere periodekunnen verblijven en workshops worden georganiseerd metcomplexiteit als overkoepelend thema.
Romeinse godin
De aftrap hiervan vindt plaats tijdens het openingssymposium opdonderdagmiddag 4 oktober, waar topwetenschappers prof. SamuelStupp (Northwestern University), prof. Takuzo Aida (University ofTokyo), prof. Christof Schütte (Freie Universität Berlin) en prof.Ewine van Dishoeck zullen spreken, naast TU/e-rector prof. Hans vanDuijn en prof. Bert Meijer.
Het vernieuwde gebouw Ceres -de Romeinse godin van de oogst,heeft een zeer open karakter, om de kruisbestuiving te stimuleren.Ceres bestaat uit kantoren, laboratoria, zalen en een grote, opencentrale ontmoetingsruimte over de gehele gebouwlengte.Architectenbureau diederendirrix hield het historische enindustriële karakter grotendeels intact en transformeerde hetgeheel tot een architectonisch bijzondere verschijning. Ook dezeventig meter hoge bakstenen schoorsteen naast het gebouw bleefintact.
