Minder slecht is nog steeds slecht
Chemicus Michael Braungart is de man achter het begripCradle2Cradle dat stelt dat groei en veel consumeren niet tot deondergang van de aarde hoeven te leiden, zolang we onze ‘mind-set’hierin veranderen. In de natuur is alle afval automatisch ook weervoedsel voor andere organismen. Waarom zouden we dat idee dan nietook hanteren voor alles wat fabriceren?
Alleen CO2-neutraal als je niet bestaat
Op de Dag van de Duurzaamheid deed Braungart bij de HogeschoolUtrecht zijn verhaal. “Duurzaamheid is echt het minimum van wat wekunnen doen.” Als in de paneldiscussie het gesprek dan ook weernaar duurzaamheid en effectiviteit dreigen te gaan, breekt deDuitse professor en oprichter van
In de discussie rond duurzaamheid gaat het vaak over hetverkleinen van je ‘ecological footprint’. Een raar fenomeen volgensBraungart. “Je kunt alleen CO2-neutraal zijn als je niet bestaat.Het lijkt er af toe op dat mensen zich er zo slecht over voelen datze op deze planeet zijn.”
Vanuit dat slechte gevoel gaan we volgens Braungart de slechtedingen minimaliseren. “Duurzaamheid gaat er vanuit dat je iets datslecht is minder slecht laat zijn. ‘Ik bescherm m’n kind, dus iksla het nu nog maar drie keer per week’, dus. Maar minder slecht isnog steeds slecht natuurlijk. We moeten niet de schademinimaliseren.” Cradle2Cradle biedt daarin het alternatief, aldusBraungart.
Nul emissie is een illusie
Om dat te bereiken is een verandering nodig in hoe onze rol opaarde benaderen. “We moeten kijken naar wat het juiste is om tedoen in plaats van de dingen die we al doen te willenoptimaliseren. Het probleem is alleen dat we onze morele gewoontenvergeten zodra we onder stress komen te staan. Kijk maar hoe filesontstaan in het verkeer. Het is dus vooral een kwalitatiefprobleem.”
Cradle2Cradle gaat dan ook uit van het idee dat alles wat jegebruikt ook na afloop weer een nieuwe bestemming moet krijgen.”Nul emissie is een illusie, een wereld zonder afval bestaat niet.Het gaat er om dat in plaats van het verminderen van onze footprintgaan naar een ‘beneficial footprint’.”
Die insteek vereist een focus op innovatie en de verbetering vankwaliteit van leven. Op De Dag van Duurzaamheid in Utrecht komenverschillende voorbeelden naar voren variërend van meubels diemakkelijk te verplaatsen en hergebruiken zijn tot stofzuigerswaarvan de uitstoot is afgesteld op wat er klimatologisch in eenwoonkamer plaatsvindt. Cradle2Cradle is in dat opzicht ook nietmakkelijk volgens Braungart. “It’s a change and a challenge.”
Overheid moet positieve doelen formuleren
Onderwijs- en onderzoeksinstellingen doen er goed aan om dezemanier van denken ook na te streven en faciliteren. De plannen vande Hogeschool Utrecht om duurzaamheid dan ook onderdeel te latenzijn van alle onderwijscurricula, juicht hij dan ook, ondanks dekeuze voor de term, toe. “Het gaat er om dat er doelen,vergezichten worden gesteld. Pas daarna kun je kijken naar concretestappen.”
Juist in universiteiten, in de klassieke vorm, wordtvolgens Braungart het klimaat geschapen om over deze stappen na tedenken. “Dat is juist de plek om samen te komen en nieuwe dingen,ideeën te creëren. Dat delen en uitwisselen van plannen moet debasis zijn.”
Dat advies wil hij ook meegeven aan de politiek. Hettopsectorenbeleid is een goede stap waar het gaat om het zetten vandeze doelen. In strikte reguleringen geloof Braungart echter niet.”Overheden moeten positieve doelen formuleren. Ze moeten hetpositieve benadrukken en het goede voorbeeld geven.”
