Bruggen slaan in de wijk
De weinige mensen die echt verbeteringen voor elkaar krijgen in achterstandswijken, beschikken over een unieke combinatie van ondernemerschap en betrokkenheid. Daarmee lukt het bestaande structuren te doorbreken, wat noodzakelijk is bij de complexe problematiek in die wijken. Dat blijkt uit onderzoek onder leiding van de Tilburgse School voor Politiek en Bestuur in samenwerking met BZK.
Onorthodoxe beste lieden
Achterstandswijken moeten het vaak hebben van creatieve en daadkrachtige enkelingen die als geen ander bruggen kunnen slaan tussen gemeente, bewoners en andere partijen. Onderzoek onder zulke onorthodoxe ‘best persons’ in Amsterdam, Den Haag, Leeuwarden, Utrecht en Zwolle heeft nu uitgewezen dat er verschillende typen zijn te onderscheiden die ieder een eigen manier van handelen hebben.
Het gaat daarbij om sociaal ondernemers, frontliniewerkers, bruggenbouwers en alledaagse doeners. Deze typen kunnen voorkomen onder gemeenteambtenaren, politiefunctionarissen en andere professionals in de wijk, maar ook onder wijkbewoners.
Overweg met allerlei
De twee kwaliteiten die al deze typen gemeen hebben, zijn ondernemerschap en een grote betrokkenheid. Juist die combinatie is noodzakelijk om de hardnekkige en complexe problematiek van achterstandswijken aan te pakken. Als ‘ondernemer’ zetten best persons zich volledig in, nemen ze risico’s, hebben ze een uitgesproken visie en zijn ze gericht op resultaten. Vanuit hun betrokkenheid hebben ze een breed netwerk, kunnen ze overweg met mensen van verschillende achtergronden en hebben ze een hoge mate van empathie met de mensen om wie het gaat.
Deze combinatie van kwaliteiten is uitzonderlijk en zorgt ervoor dat best persons oplossingen vinden voor problemen waarvoor reguliere oplossingen niet werken. De onderzoekers pleiten ervoor om best persons in achterstandswijken te ondersteunen en beschermen in plaats van ze tegen te werken. En dat gebeurt nogal eens.
De kleinschalige oplossingen die deze mensen aandragen hebben vaak blijvend effect en dat is precies wat nog onvoldoende wordt ingezien als het gaat om de aanpak van achterstandswijken, die gekenmerkt wordt door grootschaligheid en korte termijnen.
