Verhaal Inholland
Zijlstra schrijft de Kamer over zijn mogelijkheden om verhaal te halen over ‘te veel betaald’ geld het volgende: “Ik kan uitgaven terugvorderen zowel op de grond dat deze onrechtmatig zijn als op de grond dat deze ondoelmatig zijn. Het in mijn beleidsreactie genoemde bedrag van € 148.000,- (een niet ontvangen of verrekende volumekorting uit een gesloten raamcontract voor de inhuur van een organisatieadviesbureau) heb ik teruggevorderd op de eerste grond. De overige in mijn beleidsreactie genoemde bedragen (inclusief het aan de voormalig voorzitter van het College van Bestuur wegens het niet volledig in acht nemen van de opzegtermijn uitgekeerde bedrag van € 58.872,-) heb ik op de laatste grond teruggevorderd.”
Nihil
Het blijkt uit de nadere analyse die vanuit Inholland is gemaakt, dat van ruim de helft van het bedrag haar oud-bestuurders geen “individueel profijt” hebben genoten.
Bovendien geldt dat “aan alle bedragen arbeids- of vaststellingsovereenkomsten ten grondslag [liggen]. Inholland heeft vastgesteld dat de kans dat (loon)betalingen bij de oudbestuursleden met succes zullen kunnen worden teruggevorderd op grond van de relevante artikelen van het Burgerlijk Wetboek nihil tot zeer gering, zeer gering of matig is.”
De bestuurders hadden op alle relevante punten overeenkomsten gesloten waarvoor de Raad van Toezicht de verantwoordelijkheid op zich had genomen. De leden van deze raad valt daarbij geen misgrepen te verwijten, zo blijkt. De staatssecretaris schrijft de Kamer daarover: “Het is evenmin mogelijk om de geleden schade op de oud-leden van de Raad van Toezicht te verhalen, omdat in rechte niet kan worden staande gehouden dat enige toezichthouder heeft blijk gegeven van een onbehoorlijke taakvervulling.”
Uitermate teleurstellend
Van de neveninkomsten van de vroegere collegevoorzitter is vastgesteld, dat er netto nog € 1819,- over de periode sinds 2007 terugbetaald zou moeten worden. Dat is gebeurd. Verdere terugvorderingsacties zouden weinig kans van slagen hebben en veel kosten opsouperen. Zijlstra deelt die conclusie en wijst er op dat de te maken kosten voor verhaalacties uiteindelijk ten koste van het geven onderwijs uit de rijksbijdrage aan de hogeschool zouden gaan. Dat was bij de teruggevorderde € 1 mln immers ook al feitelijk het geval.
Zijlstra verheelt in zijn brief niet, dat hem de zaak frustreert. “Dat neemt niet weg dat het uitermate teleurstellend is dat van het door mij bij Inholland teruggevorderde bedrag van in totaal ca. € 1 miljoen maar een bedrag van € 1.819,- aan Inholland zal worden terugbetaald.”
