BaMa Cum Laude geslaagd
Op mijn cv, in het Engels geschreven, staan onder het kopje’Qualifications’ de titels ‘BSc Psychology’ en ‘MSc DevelopmentalPsychology’. Door het gebruik van deze titels, en niet dedoctorandustitel die officieel op het aan mij uitgereikte diplomastaat, begrijpen ook mijn collega’s in het buitenland waar ik me inmijn studietijd mee bezig heb gehouden. Soms staat er cum laudeachter; met deze Latijnse titulatuur zijn mijn buitenlandsecollega’s gelukkig even bekend.
Studeren niet meer op één plek
Mijn eigen wereld, maar zeker ook de academische wereld is delaatste jaren in sneltreinvaart internationaler geworden. Studerenanno 2012 is niet meer aan één plek gebonden.
Zelf heb ik in de jaren tachtig een tijd in het buitenland mogenverblijven. Ik vertrok toen voor een langere periode als researchfellow naar de Verenigde Staten. Een ervaring die in die tijd nietvoor iedereen was weggelegd. Die periode in het buitenland heeft megevormd. Op eigen benen staan in een land waar je amper iemandkent, daar groei je van.
Gelukkig is het de huidige studenten een stuk makkelijkergemaakt om internationaal ervaring op te doen. De invoering van hetbachelor-mastersysteem, nu 10 jaar geleden, speelt daarbij eenessentiële rol. Een belangrijk doel was om de mobiliteit vanstudenten in Europa te vergroten. In 29 Europese landen kon jevanaf dat moment dezelfde academische titel behalen. Ook waren destudiepunten die je in het ene land verdiende, in het andere landevenveel waard.
De tijd dat dit speelde was ik decaan van de Faculteit derMaatschappij- en Gedragswetenschappen aan de UvA. Hoewel depraktische invulling enige voeten in aarde had was ik toenuitermate positief over de invoering van de BaMa-structuur. Dat benik nu als rector van de UvA nog steeds.
De vruchten ervan worden door zowel de universiteit als destudenten geplukt. Nadat aan de UvA in 2006 de ‘harde knip’ tussende bachelor- en de masteropleidingen werd ingevoerd, groeide debelangstelling van studenten van buiten Amsterdam. Naast studentenmet een bachelordiploma van andere Nederlandse universiteiten,kwamen ook meer buitenlandse studenten naar Amsterdam voor een vande vele masters. Andersom geldt hetzelfde voorUvA-studenten.
De invoering van de bachelor-masterstructuur in Nederland waseen flinke stap in de richting van een verdere internationaliseringvan het wetenschappelijk onderwijs. Het is zeker de moeite waard ombij het tienjarig bestaan ervan stil te staan. Maar niet te lang.In een landschap dat continue verandert kun je als universiteitniet stilstaan om rustig bij te komen. De toekomst staat voor dedeur.
Om de komende jaren een internationaal vooraanstaande plek tehouden, zet de UvA in op verdere internationalisering binnen hetonderwijs. Bijvoorbeeld door het werven van buitenlands talent,samenwerkingen aan te gaan met buitenlandse universiteiten en onzestudenten onderzoekservaring in het buitenland op te latendoen.
Internationalisering houdt een universiteit scherp. Ga maar na,in deze internationale onderwijswereld gaat de UvA niet alleen deconcurrentie aan met Nederlandse, maar ook met alle buitenlandseuniversiteiten. Het verplicht ons om de kwaliteit van de UvA tevergroten, het niveau nog verder te laten stijgen. Dit is een groteuitdaging, maar wel een uitdaging die ik met beide handenaanpak.
Het onderwijs, en dus de UvA, blijft constant in ontwikkeling,maar de BaMa-structuur is wat mij betreft geslaagd.Cumlaude.
Dymph van den Boom is Rector magnificus UvA-HvA op 13juni gaat zij in Spui25 met onder meer Hans
