Natuur beschermen door wegenbouw
“Wegen kun je vergelijken met onroerend goed”, zegt William Laurance, verbonden aan de Prins Bernhard Leerstoel voor Internationale Natuurbescherming van de Universiteit Utrecht. “Het gaat om de locatie. Op de goede plek kunnen wegen juist helpen om de natuur te beschermen.” Het geheim, volgens deze wetenschappers, is om de wegen goed te plannen, ze niet in de jungle aan te leggen en ze te concentreren in gebieden die geschikt zijn voor landbouw en ontwikkeling.
“In dergelijke gebieden, kunnen wegen de landbouw bevorderen omdat het daarmee gemakkelijker wordt om landbouwproducten naar de markt te vervoeren en kunstmest te importeren. Dit kan ervoor zorgen dat boerderijen hogere opbrengsten krijgen, plattelandsbewoners beter in hun levensonderhoud kunnen voorzien, de voedselveiligheid toeneemt en migranten wegblijven uit de kwetsbare junglegebieden”, zegt Balmford.
De wetenschappers stellen dat dit voor de toekomst van essentieel belang is, omdat de mondiale landbouwproductie in de komende decennia zou moeten verdubbelen om maar liefst 10 miljard mensen te kunnen voorzien van voedsel.
Een doos van Pandora aan milieuproblemen
“De huidige situatie bestaat voornamelijk uit chaos. Wegen gaan alle kanten op en dit opent meestal een doos van Pandora aan milieuproblemen”, zegt Laurance. “Neem bijvoorbeeld het regenwoud in de Amazone: meer dan 95% van alle ontbossing en bosbranden vindt plaats binnen 10 kilometer afstand van wegen. Er is een wirwar ontstaan van 100.000 kilometer aan wegen in de Amazone.”
Balmford onderschrijft dit: “Houtkappers, mijnwerkers en andere wegenbouwers leggen overal maar wegen aan, onder andere op plekken waar ze niet zouden moeten zijn, zoals de jungle. Een aantal van deze wegen richten milieurampen aan.”
In hun artikel in Nature zeggen de wetenschappers dat er behoefte is aan een mondiaal karteringsprogramma. Op basis hiervan kan geadviseerd worden waar nieuwe wegen kunnen worden aangelegd, waar ze vermeden dienen te worden en waar de bestaande wegen die ernstige milieuschade veroorzaken moeten worden gesloten.
“Het belangrijkste is om proactief te zijn,” zegt Laurance. “Uiteindelijk zijn het de plaatselijke besluitvormers die bepalen waar de wegen komen. Maar door samenwerking kunnen ontwikkelingsexperts, landbouwkundigen en ecologen zorgen voor de broodnodige richtlijnen over waar goede wegen moeten komen in plaats van slechte.”
