Virus schakelt dodelijke insecten uit
Naar schatting van de Wereldgezondheidsorganisatie waren er in 2012 tien miljoen mensen met de ziekte van Chagas. Deze tropische ziekte wordt overgedragen door parasieten in bloedzuigende insecten. Hij kan in de eerste paar maanden nog behandeld worden, maar na een langere periode is de patiënt niet te redden. De ziekte komt voornamelijk voor in Zuid-Amerika, maar rukt inmiddels ook op naar het noorden en werd al aangetroffen in Florida.
De bron bestrijden
Het tot nog toe vrij onbekende Triatoma Virus zou ingezet kunnen worden als pesticide, om de insectenplaag waardoor de tropische ziekte van Chagas zich verspreidt onder controle te krijgen. Een multidisciplinair onderzoeksteam van natuurkundigen, scheikundigen en biologen onder leiding van Wouter Roos bestudeerde met de middelen vanuit de eScience het virus tot in de kleinste details. Zij publiceerden hun resultaten op 28 april in het toonaangevende tijdschrift Nature Chemistry.
Een van de beste manieren om verspreiding van de ziekte tegen te gaan, is door de insectenpopulatie die de ziekteverwekkende parasiet bij zich draagt te bestrijden. Het Triatoma Virus biedt hiertoe de mogelijkheid, omdat infectie met het virus de insecten doodt.
In een poging om dit virus in kaart te brengen hebben onderzoekers van de groep van Wouter Roos van de VU in nauwe samenwerking met de groep van Albert Heck aan de Universiteit Utrecht de samenstelling, structuur en stabiliteit van het virus tot in detail bestudeerd met tastmicroscopie en massaspectrometrie.
Nieuwe dodelijke elementen
Albert Heck was als Eiwitonderzoeker betrokken bij dit project. “Ons werk geeft veel inzicht in de structuur en stabiliteit van het virus. We hebben veel technieken gebruikt om er achter te komen hoe we het genoom van het virus er uit kunnen halen en daarna het virus weer in elkaar kunnen zetten. Dit biedt de mogelijkheid om nieuwe elementen aan het virus toe te voegen die potentieel dodelijk zijn voor de gastheer.”
De onderzoekers hebben zo aangetoond dat de stabiliteit van het virus wordt bepaald door een complexe samenwerking tussen het virus en zijn erfelijk materiaal, dat sterk beïnvloed wordt door omgevingsfactoren. De experimenten geven tevens informatie over de opbouw van het virus en het functioneren van het genoom. Beide processen zijn cruciaal voor de levenscyclus van het virus. De onderzoekers melden dat deze gegevens bovendien bijdragen aan het ontwerp van virale systemen in de nanotechnologie en de geneeskunde.
