Studenten transformeerden VU
De radicale studentenbeweging heeft met haar forse inzet en soms grimmige strijdmethoden in de jaren zeventig van de vorige eeuw een belangrijke bijdrage geleverd aan het voortbestaan van de Vrije Universiteit Amsterdam. De van oorsprong gereformeerde VU is mede dankzij de studentenbeweging een algemene, ‘normale’ universiteit geworden. De transformatie van het hoger onderwijs nadien kon de VU zo veel beter aan.
Transformatie naar massaal HO
Normalisering was in die tijd noodzakelijk om als bijzondere universiteit bestaansrecht te houden. Dat schrijft VU-alumnus Cees Paardekooper in zijn boek Omstreden normalisering en hij weet waar hij het over heeft. Paardekooper studeerde in de jaren zeventig politicologie en bestuurskunde aan de VU en was actief in de SRVU, de studentenbeweging aan de VU.
Hij schetst hoe de Nederlandse universiteiten door de forse groei van het aantal studenten moesten transformeren van kleine elite- naar grote massa-universiteiten. Verbeelding en illusie maakten plaats voor heftige politieke en bestuurlijke conflicten en complexe, vaak langdurige besluitvormingsprocessen.
De radicale studentenbeweging zette ook de relatie tussen geloof en wetenschap op scherp. Studenten eisten bovendien van de bestuurders dat ook de VU een democratische universiteit werd met zeggenschap voor iedereen op alle niveaus. Het onderwijs en de wetenschap hadden daarbij te voldoen aan fel bediscussieerde eisen van kwaliteit en maatschappelijke relevantie.
Bezettingen en acties
Paardekooper vertelt ook hoe de studentenbeweging actie voerde om te voorkomen dat de gereformeerde doelstelling van de VU werd gebruikt als een soort toetssteen om radicale, vaak in de CPN actieve studenten te weren uit raden en besturen. Bezettingen werden georganiseerd om in de faculteiten ruimte te krijgen voor pluriforme, maatschappelijk relevante en kwalitatief goede onderwijs- en onderzoekprogramma’s.
Ook werden manifestaties gehouden om een einde te maken aan de band met Zuid-Afrika, waarmee de VU vanuit het gezamenlijke gereformeerde verleden relaties onderhield. Er werd voor gestreden dan maar liever verbindingen aan te gaan met bevrijdingsbewegingen.
