Hans Hillen leidt onderwijskoepel
De NRTO is geen kleine koepel, onderstreept de brancheorganisatie zelf. Uit onderzoek zou blijken, dat haar leden 85% van de 1,3 miljoen Nederlanders die privaat onderwijs volgen opleidt. Daarmee is zo’n €3,2 miljard per jaar gemoeid. Veel hogescholen zijn lid van de NRTO via hun particuliere bedrijf, dat niet-bekostigd HBO aanbiedt.
Vouchersysteem stokt
De NRTO heeft zich de voorbije jaren zeer beijverd om het deeltijd-HO in handen te krijgen. Privatisering daarvan zou immers OCW geld opleveren en marktwerking en flexibilisering aanmoedigen. Het kabinet Rutte-I heeft die lobby beloond en zette stappen om per 2017 de financiering van het deeltijdaanbod om te zetten in een vouchersysteem voor deelnemers aan tekortopleidingen als zorg, techniek en educatie.
Rutte-II heeft dit voornemen doorgezet, maar de aanpak lijkt nu te stokken. In de zomer meldde OCW dat de uitwerking door de groep-Rinnooy Kan vertraging oploopt. Voor de particuliere instellingen is dit geen goed signaal.
Ervaren lobbyist
Taak voor Hillen is dus hun belangen in dit proces scherp te bewaken en waar nodig OCW en de andere onderwijskoepels op te porren. Zijn ervaring als lobbyist voor alle mogelijke organisaties zal hem daarbij goed van pas komen.
Hans Hillen begon zijn loopbaan in het onderwijs. Hij was leraar in het Gooi en zag daar in omroepland nog meer kansen voor zijn carrière. Als financieel-economisch verslaggever van het NOS-journaal kwam hij in alle huiskamers van de jaren zeventig van de vorige eeuw. In Den Haag had hij uitstekende contacten en hij ondersteunde zelfs in zijn vrije tijd minister Fons van der Stee van Financiën als speechschrijver. “Wat dit land nodig heeft, is lef,” is een oneliner van deze studievriend van premier Van Agt die klassiek werd.
Toen Van der Stee en Van Agt vertrokken en Onno Ruding onder premier Lubbers aantrad, werd Hillen diens perschef op Financiën. Omdat Ruding als bankier geen enkele politieke ervaring of habitus had, moest Hillen hem de regels van het spel en de omgang met de media leren. Het leverde hem veel krediet in het toen og kersverse CDA op, maar tegelijk ook het wantrouwen van premier Lubbers.
Invloedrijk in Den Haag
Binnen het CDA en de Haagse politiek was Hillen een scherpzinnig vertegenwoordiger van de rechtervleugel. Dat was het best merkbaar toen het CDA in 2010 gehalveerd werd bij de verkiezingen en Hillen een geharnast pleitbezorger werd van een coalitie VVD-CDA-PVV. Hij trad hierop toe tot het kabinet Rutte-Verhagen, dat door de PVV gedoogd werd. De snelle val van die coalitie betekende ook het einde van de politieke loopbaan van Hillen, omdat iedereen in zijn partij wel begreep dat men zich in 2010 niet goed had laten adviseren door de voorstanders van een verbond met de PVV.
In de periode na zijn Kamerlidmaatschap van 1990 tot 2002 heeft Hillen veel lobbywerk verricht. Een periode van vier jaar was hij voorzitter van het CVZ, college voor zorgverzekeringen. Omdat ook hij Eerste Kamerlid werd voor het CDA, bleef hij rond het Binnenhof actief en invloedrijk. Zijn adviesbureau had goede klandizie en hij werd gedwongen opening van zaken te geven over wie hem inhuurden, nadat in de pers onthullingen daaromtrent werden gedaan.
Ervaring voor de klas
Hillen was in die tijd voorzitter van de lobby voor het reclamewezen en leidde daarmee het verzet tegen verdergaande restricties bij het adverteren voor tabaksproducten en alcoholische versnaperingen en het beleid van zijn partijgenoot Ab Klink. Rookwarengigant BAT bleek klant van Hillens adviesbedrijfje en hij zat ook de vereniging voor van importeurs van ‘sterke drank’.
De NRTO heeft kortom een gepokt en gemazeld lobbyist binnen gehaald van allerlei dat niet gezond is voor de jeugdigen en een die niet te beroerd is een ‘rechtse directe’ uit te delen in het gevecht. Met zijn HBO-collega, de D66’er Thom, De Graaf, deelt hij in elk geval veel politieke ervaringen, zowel in Tweede en Eerste Kamer, als in voortijdig struikelende kabinetten. Dat Hillen zelf ooit als docent voor de klas heeft gestaan, maakt hem wel een gunstige uitzondering onder veel van de koepelvoorzitters in de onderwijsbranche.
