College van Gordon Gekko

Nieuws | de redactie

1 november 2013 | Timo Klein heeft een buitenkans. De jonge Amsterdamse econoom mag doorstuderen aan de London School of Economics. Voor ScienceGuide kijkt hij rond, snuffelt aan het debat, de stijl en de inhouden van deze hotspot. “Als een eenzame boom tijdens de herfststorm kan Yaron Brook niets anders doen dan incasseren.”

“Ik wist niet dat ze nog bestonden: marktfundamentalisten. Afgelopen dinsdag ging ik naar een open college van de London School of Economics, waar ik sinds kort studeer. Een overvolle zaal zit met spanning te wachten op wat zou komen. Een grote man beklimt het podium.

Met een sterk Jersey Shore accent en een net iets te hard volume begint Yaron Brook zijn verhaal.  Hij is exective director van het Ayn Rand institute, dat als doel heeft om de filosofie van Ayn Rand – lees: neo-liberalisme pur sang – te promoten. Dit is ook precies wat hij doet en ons te wachten staat.

Het is alsof ik college krijgt van Gordon Gekko. Je weet wel, die vent in de film Wall Street, uit de jaren ‘80. “Greed is Good,” komt van hem. Als individu moet je vooral je eigenbelang nastreven, daar help je anderen meer mee dan filantropie.

Ongekend geboeid

“Capitalism, where it has been pursued, has consistently improved the quality of life.” Geld motiveerde Steve Jobs om de iPhone te maken en Bill Gates om Microsoft te ontwikkelen. Dankzij eigenbelang zijn we welvarender en leven we langer. En hoe zit het dan met de financiële crisis en de roekeloze bankiers? De financiële crisis is niet ontstaan door roekeloze bankiers, maar door te veel inmenging van de staat. “Freedom is good. Self-interest is good.”

Nu ben ik niet vies van een beetje vrijemarktdenken. Na vier jaar studie economie zou ik gek zijn om het idee van marktwerking geheel af te schrijven. Maar laten we wel wezen, de laissez-faire gedachte van de negentiende eeuw en de herleving ervan in de jaren tachtig van de twintigste is toch uitgestorven?

Markten falen. In hoeverre een staat in moet grijpen staat natuurlijk altijd ter discussie, maar het pure neo-liberalisme heeft zijn beste tijd toch wel gehad? Toch? Waarom zit iedereen dan zo ongekend geboeid te luisteren naar deze Amerikaan? Ik begin me langzaam maar zeker zorgen te maken.

Deze zorgen verdwijnen tijdens het rondje publieksvragen. Als een eenzame boom tijdens de herfststorm kan Yaron Brook niets anders doen dan incasseren. Tegenstribbelen blijkt nutteloos. De man blijft daarbij overtuigd van zijn gelijk. Andere bomen zijn wellicht wat minder vastgeworteld.”