Een nieuwe vorm van verhalen vertellen
Hij is pas 22, maar Daan Louter staat een grote toekomst te wachten in de journalistiek. Op originele wijze wist de student een felbegeerde plek te bemachtigen bij het Guardian Interactive Team dat werkt aan nieuwe, interactieve vormen van journalistiek die beter moeten aansluiten bij dat wat de hedendaagse nieuwsgaarder wenst.
Vuurstorm
Twee weken geleden presenteerde the Guardian ‘Firestorm‘ een volledig interactieve representatie van de enorme bosbranden die Tasmanië de afgelopen zomer teisterden. “Dat viel samen met de lancering van The Guardian Australia, vandaar dat we voor dit onderwerp hebben gekozen.”
Je bent ooit begonnen aan de Hogeschool voor Journalistiek
“Ja dat klopt, ik ben vijf jaar geleden daarmee begonnen, maar ook na één jaar weer gestopt. Ik merkte dat ik de opleiding erg verouderd vond en veel meer wilde doen met nieuwe media. Ik ben toen Communication&Multimedia Design gaan doen aan de Hogeschool Rotterdam en vier jaar later merkte ik dat ik eigenlijk wel weer terugverlangde naar de journalistiek.
Ik heb toen besloten dat ik per se naar de Guardian wilde, omdat zij echt voorop lopen op het gebied van nieuwe vormen van journalistiek. Zij zijn echt ‘digital first’. Het voordeel daarvan is dat je direct in een team stapt dat daar al volop mee bezig is. Je moet namelijk oppassen dat je niet de helft van je tijd bezig bent met evangeliseren.”
Nederland valt een beetje tegen
Waren er in Nederland eigenlijk opties om dit te doen?
“Nee, eigenlijk niet echt nee. De NRC doet wel interessante dingen met hun website en NU.nl is bijvoorbeeld goed met datavisualisatie, maar verder valt het me wel een beetje tegen. Ik snap het ook wel, interactive storytelling is nu een hele arbeidsintensieve en dure vorm van journalistiek, daar kan niet ieder medium ruimte voor maken.
Ik denk dat het doel is dat er tools komen om dit ook makkelijker te maken. Die zijn er ook al, er kan met behulp van tools al vrij makkelijk een project als Snowfall, het interactieve verhaal van de New York Times worden nagemaakt. Ik verwacht eigenlijk ook wel veel van een nieuw project als De Correspondent hierin bijvoorbeeld.
Als het zo veel tijd en geld kost, is het dan wel de moeite voor nieuwsorganisaties?
“Ik vind van wel. Wij doen bij de Guardian echt dingen die nog niet eerder zijn gedaan, we zijn echt grenzen aan het opzoeken. De afgelopen maanden ben ik hier met verschillende projecten bezig geweest. Iedere keer hebben we daar bepaald hoe we iets het beste konden presteren. Dat is denk ik het belangrijkste, dat journalisten zich bewust afvragen hoe ze hun verhaal op andere manieren kunnen vertellen.”
Het is voor iémand
Dat is waar de winst zit?
“Ja, journalisten moeten wat creatiever worden. Als je kijkt naar een gemiddeld artikel van nu dan zag dat er twintig jaar geleden in de krant vrijwel hetzelfde uit. Je moet je afvragen of de lezer daar nog steeds op zit te wachten. Dat is ook de reden dat ik weg ben gegaan bij Journalistiek. Het is best wel een in zichzelf gekeerde wereld.
Ik snap wel dat je niet in één keer kan verwachten van journalisten dat ze kunnen programmeren, maar een beetje technische kennis en vooral wat meer creativiteit over hoe een verhaal te presenteren mag je wel verwachten. Je moet als journalist kritisch nadenken wat je wil presenteren, maar vooral ook hoe je het wil presenteren.”
En is dat wat je bij Communication & Multimedia Design (CMD) hebt geleerd?
“Nou nee niet direct. Ik denk niet dat iedereen die CMD doet per se bij de Guardian kan worden. Je moet namelijk kunnen ontwerpen, maar ook verhalen kunnen vertellen en weten wat het verhaal is dat je wil vertellen. Bij CMD heb ik leren ontwerpen en programmeren en je leert vooral ook nadenken over wat de ontvanger wil weten. Ik denk dat dat ook heel belangrijk is voor studenten journalistiek.
Dat is een gedachte die bij CMD echt in je kop wordt gestopt. Dat wat je maakt ook voor iemand gemaakt is en daar ook op moet afgestemd. Dat mis ik in de journalistiek wel eens, het blijft zo naar binnen gekeerd en dat terwijl ieder verhaal eigenschappen heeft die ook iets zeggen over hoe je het op een interactieve manier kan vertellen?”
Kies uw eigen Paus
Heb je daar een voorbeeld van, want een project als ‘Firestorm’ doet het misschien ook wel zo goed, omdat het onderwerp (een grote bosbrand) zo mediageniek? Hoe werkt dat als het allemaal wat minder in het oog springt?
“Ik heb de afgelopen maand bijvoorbeeld ook gewerkt aan een project rond de verkiezing van de nieuwe paus. Al die kardinalen, dat is op het oog natuurlijk best een duf onderwerp. Als je dan gaat nadenken over hoe je dat wat meer ‘playful’, leuker en toegankelijker gaat maken.
Wij kwam toen met ‘Pick a Pope’ waar je aan de hand van enkele indicatoren jouw favoriete paus kon uitzoeken. Op die manier maak je een relatief saai onderwerp op een interactieve manier veel interessanter. ‘Firestorm’ is inderdaad een heel emotioneel en mediageniek onderwerp. Die eigenschappen hebben het gemaakt tot de productie die het nu is. Maar ik denk dat als je goed nadenkt over wat het verhaal is dat je wilt vertellen , je van ieder onderwerp iets moois kan maken.”
Ook als je geen achtergrond in programmeren en ontwerpen hebt?
“Dat is natuurlijk wel moeilijker, maar daarom moeten er ook tools ontwikkeld worden die journalisten daar bij helpen. Ik zelf studeer af in Rotterdam en bij de Guardian op de ontwikkeling van een toolkit die journalisten handvaten biedt bij het bepalen op welke manier ze een onderwerp het beste presenteren.
Het doel van die toolkit is dat als je vraagt op welke manier je bijvoorbeeld het proces van het kiezen van een nieuwe paus journalistiek kunt presenteren. En ook dat deze je vertelt welke journalistieke middelen en stijlvormen je daarvoor het beste kan gebruiken. Op die manier kun je journalistiek maken die meer is afgestemd op de wensen van de gebruiker. Ik ben ervan overtuigd dat als je goede content maakt, de marktwerking ook dan ook klopt. Dan willen veel meer mensen daar ook voor betalen.”
