Wadden meer dan eiland
“Er wordt in het waddengebied heel sectoraal gekeken. Natuurorganisaties kijken naar de ecologie, het waterschap naar de dijken en binnendijks is er veel aandacht van landbouworganisaties.” Volgens Hans Revier van het lectoraat Mariene Wetlands Studies verdient het waddengebied in Friesland in Groningen een visie waarin al deze sectoren gezamenlijk optrekken.
Ook toerisme speelt daar in een belangrijke rol. Als er over toerisme in het waddengebied wordt gesproken, gaat de aandacht al snel uit naar eilanden. Men denkt dan vooral aan Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Onterecht, vindt Revier. “Je moet natuurlijk wel het verhaal vertellen van dat gebied. Mensen weten het misschien niet altijd goed te vinden, maar ook de wadden in Friesland en Groningen verdienen het te worden gezien.”
Multidisciplinair werken
Veel mensen vergeten het misschien, maar de Waddenzee is aangewezen als UNESCO Werelderfgoed, legt Revier uit. “Toch wordt heel snel de link met de eilanden gelegd. Misschien is het ook wel zo dat natuur minder ontvankelijk is voor een status als werelderfgoed. Het gaat toch eerder om architectonische bouwwerken.”
In zijn lectoraat dat werkt bij zowel Stenden als Hanzehogeschool, probeert bioloog Hans Revier de verschillende visies op het voor de noordelijke provincies zo bepalende gebied is te verenigen. “Ik wil met hulp van studenten van de Hanze en studenten van Stenden een integraal ontwikkelingsperspectief formuleren. Dat moet nadrukkelijk multidisciplinair zijn, door de inbreng van studenten civiele techniek die samenwerken met mensen uit de toerismesector bijvoorbeeld.”
Duitse lessen
Als voorbeeld van zo’n project noemt Revier het Marconi-project bij Delfzijl. De Groningse havenstad heeft te maken met grote krimp en de stad kijkt daarom al enkele jaren naar mogelijkheden om de stad leefbaar te maken in relatie tot het waddengebied waarin zij is gelegen.
“Het gaat daar tegelijkertijd om kustverdediging en kwelderontwikkeling,” vertelt Revier. “Toch zijn er ook andere belangen die je moet mee laten wegen. De dijken vormen ook een gebied dat zich goed laat lenen om recreatief gebruikt worden. Daar komen natuurlijk kleinschalige wensen bij kijken, als parkeergelegenheid, picknickplaatsen en dergelijke. Als je een plan maakt, moet dat soort dingen ook meegenomen worden.”
Nederland kijkt in dat soort plannen vaak naar buurland Duitsland. Dat is vanuit onderwijsperspectief logisch, zegt Revier. “Er zijn immers veel Duitse studenten die in het noorden van Nederland hoger onderwijs volgen. We leren dan ook van hen wat er Nedersaksen en Schleswig-Holstein gebeurt op het gebied van kustontwikkeling. Al willen ze daar soms ook een beetje doordraven.”
Werk in toerisme
In Nederland wordt met een nogal natuurwetenschappelijke bril gekeken naar zaken als kustverdediging en de ecologische meerwaarde van het Waddengebied. “Wat wij kunnen bieden is ook meer praktijkgerichte kennis inbrengen in die discussie. Onze ambitie is dan ook om in de komende anderhalf jaar met een aantal concepten te komen voor de ontwikkeling van het gebied, vanuit een brede benadering.”
Als voorbeeld wijst Hans Revier op Holwerd, vooral bekend als opstapplaats voor de pont naar Ameland. “Je ziet dat Holwerd aan het leeglopen is. Aan de andere kant passeren daar jaarlijks meer dan 500.000 mensen die naar Ameland gaan.” Hoe ontwikkel je de opstapplaats voor Ameland zodanig, dat deze in zichzelf ook weer interessant is voor bezoekers?
“Als je de regionale economie in Noord-Nederland bekijkt, zie je dat de meeste werkgelegenheid nog altijd zit in de toeristische sector. Aangezien we de komende jaren de dijken aan de Waddenkust toch anderhalve meter moeten verhogen, laten we dan gelijk maar iets doen om ook bij verschillende andere punten het een en ander te realiseren.”
