Geef meer reliëf in NVAO oordelen
De bewindslieden spreken in dit verband over ‘toezicht in transitie.’ Hun brief gaat primair over VO en PO, maar er staan over het HO ook een aantal opvallende passages in. OCW ziet het nieuwe accreditatiestelsel van de NVAO als een eerste goede stap, maar er is nog werk aan de winkel. Kwalitatief goed beoordeelde instellingen plukken de vruchten van minder toezicht. Maar wat goed of excellent is, dat is nog niet altijd even duidelijk, zo schrijft OCW.
Aantoonbare kwaliteit moet ook worden beloond, zodat het begrip ‘verdiend vertrouwen’ concreet ingevuld en merkbaar gaat worden. “In het hoger onderwijs willen we toe naar een stelsel waar aantoonbare kwaliteit wordt beloond. Een instelling of opleiding die het goed doet, of zelfs excelleert, plukt daar ook de vruchten van. Bij de vernieuwing van het accreditatiestelsel in 2011 is een eerste stap gezet in die richting. Zo zijn naast de al bestaande oordelen ‘voldoende’ en ‘onvoldoende’ ook de oordelen ‘goed’ en ‘excellent’ geïntroduceerd op opleidingsniveau.”
Als het aan OCW ligt, zal bij het behalen van de instellingstoets slechts in hoge uitzondering nog de inspectie ingeschakeld hoeven worden. “Instellingen die met succes de instellingstoets kwaliteitszorg van de NVAO doorlopen hebben, dat wil zeggen zonder nadere voorwaarden, worden niet geconfronteerd met aanvullend inspectietoezicht. Hierop wordt een uitzondering gemaakt wanneer er sprake is van zeer ernstige (financiële) risico’s die het bestuur niet blijkt te beheersen.”
Gedifferentieerde oordelen kunnen beter
Dat neemt niet weg dat er ook aandachtspunten naar voren zijn gekomen. “Het grootste punt is het blijven bestaan van administratieve lastendruk bij instellingen. Maar ook andere aandachtspunten: de toegekende beoordelingen leveren nog geen sterk gedifferentieerd beeld op en de onderbouwing van de gedifferentieerde oordelen voldoende, goed en excellent kan beter.”
Daarom heeft OCW hier afspraken over gemaakt met de NVAO “Met de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie gaan we het gesprek aan over hoe meer reliëf kan komen in de beoordeling. Daarbij is het van belang dat het voor instellingen helder is wat onder de predicaten ‘goed’ en ‘excellent’ wordt verstaan. De ervaringen met het bepalen van de normering van deze categorieën en het creëren van draagvlak hiervoor bij betrokkenen gaan we bespreken met de ho-instellingen en willen we ook benutten bij de invoering van het gedifferentieerd toezicht in het funderend onderwijs.”
Lessen uit Duitsland
Om de lastendruk te verminderen wordt er gekeken naar voorbeelden uit de ons omringende landen. Daarbij wordt nu ook verder gekeken, dan de partners in het accreditatiestelsel in Vlaanderen, met wie in het kader van de NVAO al wordt samengewerkt.
“Naar aanleiding van de Motie van Michel Rog (CDA) zullen wij onderzoeken hoe de administratieve lasten van het accreditatiestelsel substantieel kunnen worden verlaagd. Hierbij kan mogelijk geleerd worden van ervaringen in bijvoorbeeld Vlaanderen en Duitsland waar een zware toets op instellingsniveau is gecombineerd met een beperking van de accreditatielasten op het niveau van de opleidingen.”
