Amsterdams beleid op dood spoor
In plaats van een heldere tegenstrategie te ontwikkelen is het beleid van de stad zelf steeds meer op dood spoor geraakt. Veel aandacht bestaat er voor gevestigde topinstituten als het Stedelijk Museum maar internationale vernieuwende initiatieven van onderop blijven uit. Het potentieel van de naar schatting 10.000 creatief ZZP’ers die de Amsterdamse regio telt, blijft in het beleid geheel onaangeroerd.
Het komend College van Burgemeester en Wethouders kan laten zien dat het roer radicaal om moet. Te beginnen met het versterken van de positie van creatief zelfstandigen. Concreet kan het college een nieuw pioniersfonds instellen waarin ook grote bedrijven een vrijwillige bijdrage storten.
ZZP’er uit het zicht verdwenen
Dit standpunt zal Giep Hagoort, founder-dean van de Amsterdam School of Management (ASOM) en hoogleraar emeritus aan de Universiteit Utrecht/HKU, verwoorden in zijn lezing die hij vanavond 7 april 2014 houdt in De Brakke Grond onder de paraplu van het thema ‘Creative Underclass!?’
De avond vindt plaats in het kader van het Brakke Grond programma ‘Arbeid van de dag’ en wordt mede georganiseerd door het het Vlaams-Nederlands Huis deBuren. Hagoort vindt het zeer verontrustend dat in de Amsterdamse strategische agenda voor de creatieve industrie uit 2011, opgesteld door de Amsterdam Economic Board, de positie van de creatief ZZP’er geheel uit het zicht is verdwenen.
Steun de ZZP’er
Het nieuw te benoemen College van Burgemeester en Wethouders kan volgens hem ervoor zorgen dat deze omissie wordt goedgemaakt. Hij pleit in dat verband voor het oprichten van een pioniersfonds dat creatief zelfstandigen ondersteunt op drie gebieden: 1. Steun geven aan ZZP-collectieven die zich internationaal willen presenteren, 2. Financiering van radicale innovaties op het gebied van een groene economie, 3. Financiering van de ontwikkeling van creatieve ambachten op wijkniveau.
Creatief Amsterdam als alternatief
Hagoort vindt het van groot belang dat de stadsregio Amsterdam, inclusief de steden uit de Randstad, een alternatief uitwerken voor het landelijk opgezette, in zijn ogen neo-liberale, topsectorbeleid voor de creatieve industrie.
Hij onderschrijft de kritiek van de WRR (in: Naar een lerende economie, 2013) dat dit beleid nauwelijks oog heeft voor de dynamiek van innovaties zoals deze in de praktijk worden gevormd. “Alleen de hoogleraren en grote ondernemingen die subsidie krijgen, zijn nog enthousiast over dit beleid. De creatief zelfstandigen zelf zijn inmiddels naar mijn waarneming afgehaakt”, aldus Hagoort.
