Klaar voor 2030?

Nieuws | de redactie
26 november 2014 | “De manier waarop wij scholen inrichten is gebaseerd op de negentiende eeuw.” Maurice de Hond verdedigt bij de iPabo zijn iPadscholen tegenover behoorlijk kritische docenten in spe. “Het kind is als een raket. Mijn dochter moet niet op 2014 voorbereid worden, maar op 2030. ”

In augustus 2013 zijn ze begonnen en inmiddels zijn er 22 Steve Jobscholen. Maurice de Hond en een directeur van zo’n iPadschool kwamen samen met leerlingen en ouders uitleg geven bij de Amsterdamse grotestadspabo over hun nieuwe onderwijsconcept. De essentie is volgens hen, dat ieder kind een eigen, individueel ontwikkelingsplan kent.

Wie kent Ken?

De Hond trapte de middag af met de vraag wie de lezing van Ken Robertson heeft gezien op YouTube ‘changing the paradigma of education’. “Mijn vraag is ‘wie van u heeft die bekeken?’ Dat is 11.6% van de aanwezigen,” rekent de nationale peiler snel uit naar aanleiding van een steekproef van de zaal. “Eigenlijk is dat iets dat in mijn ogen verplichte stof zou moeten zijn voor iedereen die naar de Pabo gaat en die student zou dit op dag 1 moeten bekijken.”

“Het gaat bij Robertson om een uitleg van hoe het onderwijs is ontstaan, op basis van historische ontwikkelingen. De manier dus waarop wij scholen inrichten ook, want deze is gebaseerd is op de wereld van de negentiende eeuw. Scholen kenen sindsdien een fabrieksmatige aanpak, waarbij de leerkracht verantwoordelijk is voor de organisatie van leerlingen die in een fabrieksproces afgeleverd worden op een bepaald niveau. Wat men leert zijn de academische vereisten van ongeveer 1850.”

Robertson legt volgens de Hond de enorme discrepantie bloot tussen “wat de kinderen van vandaag leren en de eisen die de wereld aan ze stelt.” Hij bouwt daarbij voort op zijn ervaringen met zijn dochter van vijf. “Mijn dochter moet niet op 2014 voorbereid worden, maar moet op 2030. Thuis zit zij gedeeltelijk in een digitale wereld en werkt op de iPad. Maar op de reguliere school komt ze niets van deze wereld tegen.”

Geënt op persoonlijke talenten

“Daarom hebben we met een groep mensen bedacht: ‘laten we de structuur van het onderwijs, die zo uit de negentiende eeuw stamt, proberen te veranderen. Door net te doen of die oude opzet niet bestaat en er vanuit te gaan dat er technologie is om de structuur van het onderwijs anders te maken.”

Dat is voor hem waar het onderwijs op de Steve Jobscholen om draait. “De essentie van onze benadering is dat wij kinderen voorbereiden op de toekomst met behulp van de technologie van vandaag en geënt op hun persoonlijke talenten en mogelijkheden. Dat is de essentie van alles. Het speerpunt moet de mogelijkheden van het kind zijn en hoe die samen met ouders ontwikkelen kunt. Want ook dat is een grote vergeten groep in scholen, de ouders. Onze uitgangspositie is dat bij elke school een leerling een leerkracht/coach heeft als mentor. Eén keer in de zes weken is er een gesprek tussen de leerkracht, de leerling en de ouders over de individuele ontwikkelingsplan van het kind.”

Decennia schriftjes nagekeken

Tijl Rood, directeur van de Steve Jobschool ‘De Ontplooiing’, had voor de aankomende docenten in de zaal nog een voorbeeld om aan te geven waarom zijn aanpak anders is dan op reguliere scholen. “Ik sprak laatst een onderwijzer die net met pensioen was gegaan. Hij zei ‘een derde van mijn carrière heb ik schriftjes nagekeken. Als je een schriftje nakijkt en denkt ‘die leerling snapt de werkwoordspelling nog steeds niet’, dan is het kind thuis. Dan moet je er aantekeningen bijzetten of het werkstukje verbeteren. Die leerling kijkt er niet meer naar.’ Wij verbeteren en kijken nooit achteraf na. Het kind is er altijd bij en als je een fout ziet dan kun je meteen ingrijpen.”

“Een grote winst is dat de ouders ook de ontwikkelingen van hun kind kunnen volgen van dag tot dag. Als een kind iets gemaakt heeft, dan zie je daar een foto van. Als de ouder dan een gesprek aangaat met je kind over ‘en wat heb je gedaan vandaag?’ dan wordt dat een heel ander gesprek.”

Letters en folklore

De iPabo-studenten waren allereerst kritisch ten aanzien van het schrijfonderwijs: leer je dat nog op een iPadschool? Directeur Rood nuanceerde het beeld op dat punt wel even: “Alle kinderen leren bij ons de letters schrijven, want ze moeten toch ooit wel eens een boodschappenlijstje maken. Maar ze hoeven niet perse het gebonden schrift te leren.”

“De keuze is aan de ouders. De achtergrond van het gebonden schrift is dat het sneller gaat dan losse letters. Het is folklore dat we dat hier in West-Europa doen. Het grootste deel van de wereld schrijft niet verbonden, maar met losse letters.”

Ouder Maurice de Hond vindt dat zijn dochter zo niet hoeft te leren schrijven. “Ik ben een ouder die vindt dat mijn dochter geen schrijfletters hoeft te leren, omdat ik een onderzoek heb gedaan onder alle Nederlanders en ik heb gevraagd: ‘hoeveel schrijft u nog zelf met de hand?’ Dat bleek 4% te zijn. Ik vind het daarom prima dat mijn dochter blokletters moet leren. Schrijfletters zie ik absoluut niet zitten, die tijd kan ze beter besteden om bijvoorbeeld te leren programmeren.”

De hoofdstad van Bulgarije

Op de vraag hoe vrij leerlingen zijn en of zij kunnen blijven weigeren om vakken te volgen die ze niet willen, kwam een wat onduidelijk antwoord. Een leerling van de iPadschool zei: “Als je het niet wilt doen, dan gaan ze het aan je vragen of je het vak wil gaan doen en dan kun je met ja of nee antwoorden.”

“Hier zit eigenlijk een verkeerde aanname in,” zo ging De Hond hier nader op in. “Aardrijkskunde, geschiedenis, taal en rekenen moet je als een integraal traject zien. De klassieke school ziet het kind als een vrachtwagen en de school als een graansilo, die de vrachtwagen moet vullen. Maar het kind is als een raket en je moet alleen de ontsteking vinden.”

“Hoe kun je een kind die dingen misschien die het niet leuk vindt toch leren, omdat ze best wel belangrijk zijn? Om een voorbeeld te geven wat bij jongens vooral zal aanslaan: je adopteert met een paar kinderen de Champions League clubs. Dan zeg je als opdracht: ‘kijk uit welke landen de spelers komen, wat de hoofdsteden van die landen zijn en wat de gemiddelde leeftijd is.’ Of je gaat bij aardrijkskunde tegen leerlingen zeggen pak pagina 112 erbij: ‘wat is de hoofdstad van Bulgarije?’ Je moet vanuit de interesse van het kind aansluiting proberen te vinden.”

Spookbeelden

Een iPabo-student had nog een heel andere zorg. Een hele dag achter de iPad zitten, is dat niet slecht voor je ogen? Maurice de Hond werd gepikeerd door deze vraag. “Wat je veel doet, is áltijd niet goed. Je zit toch niet de hele dag achter die iPad? Ik kwam op een school in Sneek en vroeg die kinderen: ‘Als je nou thuis komt, wat ga je doen?’ ‘Nou’, antwoorden die kinderen, ‘lekker buiten spelen’. Als ik op gewone scholen deze vraag stel, zeggen kinderen: ‘Ik ga achter de computer’.”

“Bij ons zie je dat kinderen zowel thuis als op school op een evenwichtige manier met technologie omgaan. Op traditionele scholen zie je dat kinderen niet met technologie omgaan en thuis teveel daarmee omgaan. Ik denk dus dat er redelijk wat spookbeelden zijn.”

 


«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK