Vlaanderen HO avant garde?

Nieuws | de redactie
19 november 2014 | De doordenking van de toekomst van borging in HBO en WO krijgt flinke impulsen uit Vlaanderen. Ann Demeulemeester (NVAO) voorziet zelfs een eind aan de accreditatie van opleidingen en Lucien Bollaert presenteert het handboek voor kwaliteitszorg dat vooral kwaliteitscultuur in HO wil voeden.

Een Vlaams studentenblad opent een Hollandse deur. Aan dat magazine ‘De Moeial’ heeft de Vlaamse vicevoorzitter van de borgingsorganisatie, Ann Demeulemeester,  een interview gegeven over de eventuele opschorting van de opleidingsaccreditaties in Vlaanderen. Daar is na de bezuinigingsronde in het hoger onderwijs van het nieuwe kabinet en minister Crevits een discussie ontstaan of er met minder geld ook minder controle moet zijn. Vanuit die actuele dialoog in Vlaanderen reflecteert Demeuemeester op de discussie in Nederland en stelt onder meer vast dat ook hier de geesten rijpen voor de afschaffing van de opleidingsaccreditaties.

Ollanders controleren meer

De eerste Nederlandse “reacties [op de Vlaamse ontwikkeling, red.] waren eerder afwijzend. Zij hechten veel belang aan de opleidingsvisitaties, al rijpen de geesten er nu tevens voor een instellingsaccreditatie. Minister van Onderwijs Jet Bussemaker (PvdA) staat daar alleszins voor open. Mogelijk starten er binnenkort pilots.”

“Vergeet niet: de controle is daar stringenter dan hier. Je hebt er ook nog de inspecties en reviewcommissies die doelstellingen nagaan zoals het studierendement. Ze controleren meer dan in Vlaanderen.”

Maar dat deze controle zo streng is in Nederland, dat heeft zo zijn redenen. Onder meer een aantal incidenten, zoals onlangs nog bij de geesteswetenschappen waar veel opleidingen onvoldoende aan de maat bleken te zijn. “In Nederland heeft men dan ook een paar schandalen achter de rug. Eind juni nog kregen 26 van de 212 opleidingen in de geesteswetenschappen een onvoldoende. Dat was een groot onderwerp in de kranten. Er was zelfs een parlementair debat over. In Vlaanderen, daarentegen, is er eigenlijk onvoldoende media-aandacht voor opleidingsvisitaties. Het vertrouwen in de instellingen is in Vlaanderen ook groter. In Nederland redeneert men: vertrouwen moet je verdienen.”

U leest de hele beschouwing van Demeulemeester hier.

Ongezond gegeven

De boodschap van NVAO-bestuurslid Lucien Bollaert met zijn nieuwe boek over interne kwaliteitszorg in het hoger onderwijs is vurig en to the point te noemen. “Maak het levend, gebruik geen jargon, beperk het niet tot een administratieve last die buiten het leerproces staat.” Bollaert presenteerde zijn nieuwe boek ‘A Manual for Internal Quality Assurance in Higher Education – with a special focus on professional higher education’ tijdens het European Quality Assurance Forum in Barcelona.

Het is naast handboek een inspirerende gids voor kwaliteitsborging in het hoger onderwijs. Naast fundamentele onderwerpen als ‘wat is kwaliteit en kwaliteitszorg en welke fases onderscheidt kwaliteitszorgmanagement?’ gaat het in op best practices en valkuilen van interne kwaliteitszorg.

In een toelichting aan ScienceGuide vertelt Bollaert dat hij bij een eerder Europees project over kwaliteitsafspraken tot de ontdekking kwam, dat zo’n boek er niet was en broodnodig om te schrijven. “Toen heb ik toch wel gemerkt bij de analyse van de antwoorden rond Europese kwaliteitsstandaarden en richtlijnen, dat eigenlijk bij veel instellingen interne kwaliteitszorg pas ontstond onder druk van externe kwaliteitszorg. Dat was voor mij toch een ongezond gegeven.”

Niet mechanistisch

Kwaliteit in zijn breedste zin gaat altijd om de studenten, vindt Bollaert. “Het boek gaat daarom zeker over wat eigenlijk de competenties zouden moeten zijn van de student die afstudeert in de eenentwintigste eeuw. Dan gaat het over de vraag wat de essentiële standaarden zijn, internationaal gezien, waaraan een student moet voldoen.”

Met zulke leerdoelen moet men volgens de NVAO-bestuurder echter flexibel omgaan. “Met flexibel bedoel ik ‘niet mechanistisch’. Je kan van zeer generieke leerresultaten vertrekken en die dan zeer mechanistisch via vakdomeinen specifiek omschrijven. Dat betekent dat het meer een schrijfoefening wordt en het eigenlijk niet leeft. Leerresultaten moeten leven in de opleiding.”

U leest hier het complete interview met Lucien Bollaert en vindt er ook zijn boek.


«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK