Verliefd toezicht in HO
De voorzitter van de Raad van Toezicht van de iPabo – niet nog weer zo’n blanke, grijze man uit de recente RvT-inventarisatie – schrijft aan Jorien Janssen, de LSVb-voorzitter, een antwoord op haar Valentijnsboodschap over de affectie bij de toezichthouders. Dan gaat het om het “even verliefd [zijn] op het leren van nieuwe dingen en van het beste uit jezelf halen als jullie,” maar ook op een hoger onderwijs dat “nabij [is] en kleinschalig. Te vaak is gebleken dat zulks moeilijk te realiseren is in grootschaligheid.”
U leest de brief van Jannie van den Hul-Omta aan de LSVb hieronder.
Geachte mevrouw Janssen, voorzitter Landelijke Studenten Vakbond, beste Jorien,
Als voorzitter van de Raad van Toezicht van de Hogeschool iPabo, even verliefd op het leren van nieuwe dingen en van het beste uit jezelf halen als jullie, wil ik graag reageren op jullie Valentijnsbrief. De Hogeschool iPabo is een kleinschalige hogeschool met de bacheloropleiding tot leraar basisonderwijs, post HBO opleidingen en onderzoek.
Ook wij zijn als leden van de Raad van Toezicht van de iPabo regelmatig verliefd op vernieuwend opleidingsonderwijs. Succesverhalen van elders spreken ons aan en wij denken na of en hoe die in de Nederlandse situatie kunnen helpen ons onderwijs te verbeteren. Wat is dienaangaande nodig?
Ook wij houden van kenniseconomie, van studenten met ambitie, zijn blij positie te kunnen kiezen en daaraan mee te kunnen werken. Daarom ook hebben wij lectoren aangesteld, een onderzoekscentrum als Speleon (praktijkgericht onderzoek naar het spelende en dus lerende jonge kind) gestalte gegeven, bieden wij samen met de VU de universitaire pabo aan en stellen wij onze gebouwen beschikbaar om daarin ook de tweedegraadsopleidingen te kunnen geven en volgen.
Voor vernieuwing zoeken we waar nodig de samenwerking : voor de universitaire pabo met de VU, met Inholland als licentiehouder voor de tweedegraads opleidingen. Die samenwerking is ook van belang om de negatieve kanten van onze kleine en soms te kleine bestuurlijke schaal te compenseren.
Dat kan in een samenwerking die de ander het genot geeft van onze kleinschaligheid te leren terwijl wij in zo’n samenwerking mee kunnen liften op hun grotere efficiency, bijvoorbeeld wat betreft ICT, personele en juridische kennis en kunde. Een te grote, gefuseerde schaal laat vaak teveel nadelen zien en die kant willen wij als Raad van Toezicht dan ook niet op.
Onderwijs moet gestalte krijgen tezamen met studenten, docenten en het afnemend veld in korte lijnen en in nauw contact. Ook dat pleit voor nabij en kleinschalig. Te vaak is gebleken dat zulks moeilijk te realiseren is in grootschaligheid. Wij dromen van kleinschalig onderwijs, maar dat moet bestuurlijk ook kunnen. Wij proberen als iPabo in de praktijk die droom waar te maken.
Maar nóch voor de bestuurders nóch voor de toezichthouders is zulks gemakkelijk. We houden vast aan onze idealen, ook als toezichthouders. We kijken immers als toezichthouders van buiten naar binnen. Dat wordt van ons ook gevraagd. Door de samenleving, de politiek, de studenten en het scholenveld. En buiten, rondom ons, zien we wat in onderwijs nodig is: kwaliteit, directe relaties, ambitie en excellentie: inspelen op de komende tijd.
Wat levert dat op voor de student? Meer keuzemogelijkheden, doorlopende leerlijnen, in contact komen met de volle breedte van het onderwijs, kwalitatief goed onderwijs gericht zowel op wat nodig is in een grootstedelijke omgeving als Amsterdam als in een meer plattelandsomgeving.
Dáár staat de iPabo voor! Dat deze loot aan de onderwijsboom overeind mag blijven is ook onze droom! En overigens kom ik graag met je in gesprek over het vorenstaande: kom dus met je bestuur eens bij ons langs waarbij wij samen die liefde voor talent en toekomst bezien en waarmaken.
Met een late Valentijnsgroet, namens de Raad van Toezicht van de iPabo,
Jannie J. Tj. van den Hul – Omta,
voorzitter Raad van Toezicht iPabo
