Education for President
Obama won zijn herverkiezing in 2012 overtuigend door vol in te zetten op zijn verdiensten voor en focus op ‘the middle class’ en hun zorg, dat ‘the American Dream’ hen meer en meer ontglipt. De Obamacare hervorming van de zorgverzekering was dar een sterk punt bij, maar ook de hervorming van de studiefinanciering die de grote schulden van het leenstelsel voor studenten moest helpen beperken. Bovendien pronkte de president met het onderwijsbeleid en de grote investeringen in kennis en scholen van zijn bewindslieden als Arne Duncan en Martha Kanter.
Michelle in beeld
De presidentsverkiezing in 2016 – en de voorverkiezingen daarvoor – zullen nog sterker gaan over die kansen op ‘de droom’, want de middenklasse voelt zijn welvaart en perspectief nog steeds stagneren. Juist nu de economie fors herstelt van de ‘Lehman Brothers crisis’ van 2008-2010 en de banken en de hypotheekmarkt zijn gesaneerd, is dit aspect voor de kiezers nog dringender geworden. Democrats en Republicans worstelen dan ook beide met de vraag hoe dit te adresseren en vertrouwen op nieuwe bloei en vooruitgang te wekken. Nu Obama zelf niet meer mag kandideren vanwege de Grondwet zullen anderen hun visie en actieplannen overtuigend naar voren moeten brengen.
Een stevig, modern kennisbeleid is daarbij een wezenlijk thema gebleken. Het is geen toeval dat First Lady Michelle Obama zich nadrukkelijk is gaan profileren als rolmodel en promotor van studiesucces en inzet daarvoor door jongeren uit ‘niet-academische’ milieus en minderheden in het bijzonder. De Republikeinen hebben daar weinig nog tegenover te stellen en weten dat onder de vrouwelijke keizers en de Latino’s, alsmede onder de hoger opgeleide zwarte kiezers in de middenklasse dit onderwerp sterkt scoort.
Een consistente Bush
Dit is meteen de kans voor de oud-gouverneur van Florida, Jeb Bush. In zijn aankondiging een kandidatuur voor het Witte Huis ‘actief te gaan overwegen’ – lees: geld te gaan inzamelen voor de strijd – gaf hij meteen aan grote nadruk te willen leggen op onderwijsbeleid. En daarbij zou hij de kernpunten van Obama’s beleid blijven steunen, zoals hij in Florida al had gedaan, omdat diens ‘Common Core’ beleid had geholpen de scholen kwalitatief te verbeteren en voor extra investeringen had gezorgd.
Ook op het gebied van energie- en milieubeleid heeft Bush zijn partijgenoten maar vast gewaarschuwd niet “anti-science” te zijn en klimaatverandering serieus te nemen. Als gouverneur voegde hij de daad bij het woord en investeerde in een groot project van $11 miljard over de Everglades te helpen behouden.
Voor de machtige rechterflank van zijn partij en de activisten van de Tea Party zijn dit rode lappen voor de stier. En Bush weet dat natuurlijk heel wel. Bewust daagt hij hen uit, om zo al tijdens de voorverkiezingen zich naar de kiezers in het midden te presenteren en profileren. Net als zijn vader en broer wil hij het ‘Bush-keurmerk’ van het compassionate conservatism voorop zetten. Inhoudelijk consistent en electoraal zowel gedurfd als behendig.
Thank her for the warning
In zijn speech waarin hij in Miami zijn kandidatuur definitief aankondigde zei hij onder meer: “In government, if we get a few big things right, we can make life better for millions of people, especially for kids in public schools. Think of what we all watched not long ago in Baltimore where so many young adults are walking around with no vision of a life beyond the life they know. It’s a tragedy played out over and over and over again.
After we reformed education in Florida, low-income student achievement improved here more than in any other state. We stopped processing kids along as if we didn’t care – because we do care, and you don’t show that by counting out anyone’s child. You give them all a chance.
Here’s what I believe. When a school is just another dead end, every parent should have the right to send their child to a better school – public, private, or charter. Every school should have high standards, and the federal government should have nothing to do with setting them. Nationwide, if I am President, we will take the power of choice away from the unions and bureaucrats and give it back to parents.
We made sure of something else in Florida – that children with developmental challenges got schooling and caring attention, just like every other girl and boy. We didn’t leave them last in line. We put them first in line because they are not a problem. They are a priority.
That is always our first and best instinct in this nation filled with charitable hearts. Yet these have been rough years for religious charities and their right of conscience. And the leading Democratic candidate recently hinted of more trouble to come.
Secretary Clinton insists that when the progressive agenda encounters religious beliefs to the contrary those beliefs, quote, “have to be changed.” That’s what she said, and I guess we should at least thank her for the warning.”
Niet veel gemeen en toch bondgenoten
In Europa heeft men altijd een nogal clichématig beeld gehad van deze politieke dynastie, zeker ook vanwege de Texaanse roots en stijl. Feitelijk zijn de Bushes typische East Coast elite. Voorvader Prescott Bush was zelfs senator voor de staat Connecticut en de nog steeds vieve, hoogbejaarde matriarch Barbara Bush is een nazaat van de 19e eeuwse president Pierce.
Als bestuurders hebben de Bush-presidenten en gouverneurs altijd vanuit het midden willen werken en zich onderscheiden als onderwijspromotoren. George W. Bush vertelt in zijn memoires uitvoerig over zijn ambities en alliantie met vooral senator Ted Kennedy om hier een gamechanger als president te worden.
“Aan de oppervlakte hadden Ted en ik not a whole lot in common,” schrijft Bush licht ironisch in zijn memoires. Hij laat buiten beschouwing te melden dat een bedwongen drankprobleem en een ingewikkelde familiehistorie in elk geval wel gezamenlijke ervaringen waren.
De voelhorens werden uitgestrekt naar elkaar in de bioscoop van het Witte Huis. Daar vertoonde Bush voor het eerst de film ‘Thirteen Days’, een fictief verslag van de Cuba-crisis in 1962. De broers Jack en Bobby zijn daarin de jeugdige politieke helden. Subtiel gebaar was het wellicht niet, maar broer Ted kon moeilijk de uitnodiging afslaan om met zijn vrouw Vicky te komen kijken in de huisbios.
Het post-Obama tijdperk komt
Na de filmvertoning spraken president en senator over onderwijsbeleid. Dat was slim van de Republikein want de Democratische legende was de ‘ranking senator’ in het wetgevingscomité voor onderwijs. Thema was de PISA-score van de (openbare) scholen en hun leerlingen. “In the competitive global economy good jobs demand knowledge and skills.” Maar de USA stond op het OECD-listje op plaats 21 bij de wiskunde beheersing onder middelbare scholieren. “Ahead of only Cyprus and South-Africa,” moppert Bush in zijn terugblik op zijn politieke leven.
“I don’t know about you, but I like to surprise people. Let’s show them Washington can still get things done,” zei de president tegen hem die avond tijdens de nazit van de film. Kennedy maakte de politieke oversteek. “Like you, I have every intention of getting things done,” schreef hij in een korte dankbrief de volgende ochtend. Dit bleek het begin van “my most unlikely partnership in Washington,” in de woorden van Bush.
Waar het mis ging en hoe zij elkaar aan het eind toch weer vonden als gezamenlijke voorvechters voor ruimhartige immigratie-hervorming leest u hier. Nu de nieuwe ronde van presidentsverkiezingen in het post-Obama tijdperk gaat beginnen wordt het kortom weer boeiend de lotgevallen van het onderwijsbeleid daarin te volgen. ScienceGuide is ook daar weer graag uw gids.
