Harvard krijgt recordschenking
Deze “extraordinary gift will enable the growth and ensure the strength of engineering and applied sciences at Harvard for the benefit of generations to come,” zegt Harvard President Drew Gilpin Faust braaf. Wat kan ze anders? Multimiljardair en hedgefund-koning Paulson heeft jaren met zijn alma mater gepraat en dit is de uitkomst.
“The education here opened up a lot of doors for me,” zegt de roofridder die in 1980 afstudeerde aan de Harvard Business School. Zijn oogmerk klinkt nobel “to ensure that Harvard, Allston and Boston and the East Coast will be a center for technological innovation.” De bron van zijn fortuin is de gok die hij in 2007 maakte door in te zetten op een instorting van de huizenmarkt en hypotheekverstrekking. Hij gokte en won daarmee $15 miljard en vergrootte zijn persoonlijk vermogen met $4 miljard.
Geld voor groen
Paulson gulheid is nooit helemaal zonder bijgedachte. Recent schonk hij het nonprofit bestuur van Central Park in New York City $100 miljoen, om de groenvoorziening ook in de toekomst op peil te houden. Dat zijn appartement uitkijkt over dat stukje stadsnatuur, had de lezer vast al zelf bedacht.
Heeft Harvard die ruimhartige dotatie dan niet bitter nodig voor nog meer en nog mooiere wetenschap? Dat valt te bezien. De universiteit beschikt over een eigen vermogen van ruim $30 miljard, Volgens Moody’s slokken de 40 rijkste HO-instellingen in de USA samen bijna 60% van de giften van particulieren op. Vorig jaar ontving het hoger onderwijs al met al zo’n $38 miljard aan schenkingen – fiscaal gepremieerd uiteraard – en was Harvard in haar eentje goed voor 3% van dat bedrag, ruim $1 miljard.
Wat had Derek Bok gedaan?
De legendarische Havard-president Derek Bok zei enkele jaren geleden tegen ScienceGuide – net toen Paulson zijn buit binnen had ten kost van bijvoorbeeld het vermogen van de universiteit – onder meer dit: “De klappen die het vermogen van Harvard krijgt zijn nu wel een forse terugslag. Maar vergeet niet dat dit vermogen in de voorbije jaren enorm groeide. De actuele cijfers wijzen op een neergang met zo 25 tot 30% in een jaar. Andere universiteiten kennen een vergelijkbare situatie, maar fijn is anders.”
“Zulke barre tijden zijn toch af en toe nuttig, meen ik. Elke universiteit moet ook wel kijken naar overtollig vet in de eigen organisatie en activiteiten. Dat is nooit prettig. But universities have never been good at getting rid of things. Starting things in research or education is not so hard, stopping things is. And this accumulates inevitably some slack, some fat. Therefore a crisis like this is a big worry but also a healthy process of weeding things out. This is not a popular view, I know.”
“Hieruit komen twee vraagstukken naar voren, meen ik. Ten eerste: wat doe je met je vermogen, je bekostiging, dat het verschil maakt als universiteit in de kennissamenleving? Voor mij stelde die vraag zich altijd zo: wat maakte Florence of Athene in hun tijd tot dat wat ze waren en hoe kan ik dat met onze materieel oneindig meer mogelijkheden zien te evenaren?”
“Ten tweede: nu we van elite-instelling naar massaal hoger onderwijs zijn gegroeid, moeten we de kwaliteit van de vorming optimaliseren. Hoe doen we dit en how do we achieve a sharing of this quality by everyone involved? Quantity is no longer the problem today, so the full focus should be on quality.”
