Nano van goud bewerkt doorbraak
Onderzoekers van het FOM-instituut AMOLF hebben met deze unieke vinding een ultragevoelige techniek ontwikkeld waarmee ze de razendsnelle bewegingen van moleculen kunnen bestuderen. Dat kan dan voortaan ook in materialen die slechts een paar moleculen dik zijn. Nu het mogelijk is dit soort bewegingen te bekijken, kunnen fysici het verloop van tal van chemische en fysische processen doorgronden.
Te denken valt aan de chemische reacties die plaatsvinden aan het oppervlak van een katalysator of van een celmembraan. De onderzoekers publiceren hun resultaten op 11 juni in het vakblad Physical Review Letters.
Net als bij uw favoriete radiostation
Ten grondslag aan het onderzoek ligt een gangbare techniek voor het bestuderen van ultrasnelle processen: pomp-probe-spectroscopie. Met twee extreem korte pulsen van infrarood licht beschijnen de onderzoekers het te bestuderen materiaal. De eerste puls (de pomp-puls) maakt de moleculen in de materiaallaag aan het trillen.
Iets later volgt de tweede lichtpuls (de probe-puls), waarmee de onderzoekers volgen hoe de energie van de trilling zich door het materiaal verspreidt. Hoewel deze techniek een zeer gedetailleerd beeld geeft van moleculaire processen, zijn de signalen heel zwak. Daarom moeten de onderzoekers altijd aan grote aantallen moleculen tegelijk meten.
Door slim gebruik te maken van minuscule antennes konden de onderzoekers de signalen van de moleculen versterken met bijna een factor honderdduizend. Ze lieten zich bij deze doorbraak inspireren door de manier waarop een radioantenne werkt: je kunt het zwakke signaal van je favoriete radiozender uit de lucht pikken door in te stemmen op precies de juiste frequentie.
De antennes bestonden in dit geval uit gouden nanostructuren die op een glasplaatje zitten. De onderzoekers bedekten deze constructie met een laag polymeermoleculen. De antennes op het glasplaatje zijn zo ontworpen dat ze het signaal versterken van een hele specifieke frequentie: de frequentie die overeenkomt met de trillingen van de moleculen in de polymeerlaag. Hierdoor wordt het mogelijk om de zeer zwakke signalen van de moleculen in het dunne laagje materiaal te detecteren.
