Verhalen doen door alle media
Het boek richt zich op derde- en vierdejaars studenten Communicatie, maar is als product van lectoraal onderzoek – bij het lectoraat Digital World van ScienceGuide-columnist Frans van der Reep – tevens van belang voor communicatieprofessionals die aan de slag willen met nieuwemogelijkheden. Boonstra benadrukt dat men met transmedia storytelling een breed publiek op uiteenlopende manieren betrekken kan bij ‘een verhaal’. Het publiek kan zelfs een bijdrage leveren aan het verloop ervan.
Uitgebalanceerde mix
De beleving staat centraal, waardoor de onderliggende boodschap veel beter blijft hangen. Om een verhaal transmediaal goed over te laten komen, heb je een uitgebalanceerde mix van uiteenlopende (online en offline) mediakanalen nodig. Het boek bevat een stappenplan om storytelling strategisch toe te passen via meerdere mediakanalen.
Daarin komt onder meer aan de orde hoe men zoiets afstemt op de identiteit van de organisatie en de drijfveren van het relevante publiek, hoe men daartoe de geschikte mediakanalen selecteert en de randvoorwaarden schept om een goed verhaal op te bouwen. Dat leidt er dan toe hoe men een transmediaal storytelling communicatieproject uiteindelijk implementeert.
Last van online geklaag?
René Boonstra publiceerde over zijn onderzoek al vaker op ScienceGuide. Zo analyseerde hij hij hoe HO-organisaties omgaan met social media en daar maar al te vaak mee worstelen in vallen en opstaan. Wat leer je van wat er dan gebeurt met de rode lap, de stier en de hogeschool? “Iedereen met gezond verstand heeft regels niet eens nodig om te bedenken dat het niet slim is je werkgever of je docent online voor rotte vis uit te maken. De vraag is in hoeverre er iets is gebeurd waardoor iemand [bij Avans] het blijkbaar nodig vond dat er regels moesten komen. Heeft Avans dan zoveel meer last van het online geklaag van studenten dan andere opleidingsinstituten? Waarschijnlijk niet, maar ik kan het niet met zekerheid zeggen.
Maar waarom is het opeens zo’n big issue geworden en valt iedereen over een aantal logische regeltjes? Wat we de laatste tijd merken in Nederland, en dan specifiek in het onderwijs, is de weerstand tegen een groeiende berg aan regeltjes. Of het nu een social media protocol is, zwaardere eisen waaraan moet worden voldaan voor een toets of allerlei complexe bureaucratische rariteiten maakt niet uit.
Zowel docenten als studenten hebben op iedere school wel last van regeltjesdiaree. Bij een overschot aan regels volgen daar meestal twee reacties op: ageren en negeren. Daar komt bij het belerende karakter van de regels die Avans heeft opgesteld. Dat zit niet zozeer in de regels zelf, maar meer in de manier waarop ze die brengen.”
Meer over Boonstra’s nieuwe boek vindt u hier.
