OCW haalt uit naar WO klachten
In de steeds druk bezochte discussiesessies van de VSNU in het Haagse Dudok werd gisteren de discussie geopend over het thema ‘meer vertrouwen en verantwoordelijkheid voor instellingen’ in het bijzonder bij accreditaties. De opvattingen waren genuanceerd en verdeeld. De Roemeense docent van het jaar van de TUDelft vond het nogal voorbarig om alleen instellingsaccreditaties te gaan doen en die van opleidingen aan instellingen zelf over te laten. En dat er zoveel bureaucratie bij komt kijken, relativeerde hij nogal. “De eerste twintig jaar van mijn leven zat ik in het Oostblok, dus wat mij betreft valt dat allemaal nogal mee hier.”
Geld liever voor kwaliteit?
EUR-voorzitter Pauline van der Meer Mohr bracht het VSNU-standpunt naar voren en kloeg over de demotivatie, vele kosten en overdaad aan regels en ambtenarij waarin de kwaliteitszorg was verzeild. Het kostte haar €1 miljoen per jaar om de accreditaties goed te laten verlopen “en dat geld stak ik liever in de kwaliteit van docenten en dergelijke.” Vanuit Leiden kreeg zij bijval, omdat de huidige opzet verbetering en verantwoording niet goed combineert en de kwaliteit daardoor niet versterkt wordt.
Toen had Hans van der Vlist er tabak van. De secretaris generaal van OCW vroeg en kreeg het woord vanuit de zaal en zei: “Wat mij heel erg opvalt is het geklaag over de overheid. Het is eigenlijk ‘bureaucratie bashen’ en dat vind ik toch wel erg makkelijk, moet ik eerlijk zeggen.” Hij voegde daar twee observaties aan toe en die kwamen hard aan.
Valt nogal mee
Ten eerste zette hij de vermeende hoge kosten voor externe kwaliteitszorg in perspectief. Direct zich wendend tot de Erasmus-voorzitter zei hij: “Ik vind het toch opvallend dat je klaagt over die uitgeven daarvoor. €1 miljoen aan uitgaven voor het realiseren van de accreditaties gedurende een jaar, dat is natuurlijk veel geld. Maar als je als universiteit €500 miljoen ‘omzet’ dan valt een dergelijk bedrag voor je verantwoording van kwaliteit eigenlijk wel mee.”
Daarbij bleef nog even buiten beschouwing, dat het WO gedurig verzekert, dat men ook bij instellingsaccreditatie zélf de opleidingen blijft monitoren en accrediteren en dat zelfs beter en pittiger zal willen doen dan nu. Voor een bedrag dat veel minder zal zijn dan zo’n €1 miljoen bij een complexe en grote instelling zal dat dan ook niet gaan.
Oren niet laten hangen
Het tweede punt van Van der Vlist betrof de vooronderstelling achter de opvatting van de universiteiten op dit punt. “Wat ook erg opvalt, is dat jullie zo klagen, terwijl je zegt dat je zo goed bent en zelfverzekerd dat je meer vertrouwen en verantwoordelijkheid aan kunt. Wat ik dan niet snap is dat je met z’n allen niet in staat bent om niet de oren te laten hangen naar al die bureaucratie, die jullie zo verfoeien.”
Hij kreeg bijval vanuit het bedrijfsleven, waar men bij MKB-Nederland ook hecht aan duidelijke externe beoordelingen van opleidingen en vanuit de studenten bij monde van ASVA-voorzitter Noeri van den Berg. Meest opvallend: de zaal viel deze opvatting feitelijk bij bij de ‘slotstemming’ over de desbetreffende stelling. Het standpunt van de VSNU zakte van 60% instemming voor de discussie naar 40% na de discussie onder de aanwezigen.
