Science in Transition verbreed
Een belangrijk uitgangspunt blijft dat het huidige waarderingssysteem voor wetenschap onvoldoende recht doet aan de verschillende opbrengsten van wetenschappelijk onderzoek en academisch werk. Science in Transition blijft zich inzetten voor een wetenschapssysteem waarin kwaliteit en relevantie van wetenschappelijk onderzoek voorop staan en waarin onderwijs en onderzoek een natuurlijke relatie hebben.
Men zal daarom begin volgend jaar in een essay de ideeën daarover naar buiten brengen. Dit essay is de opzet naar de derde conferentie van SciT die zal plaats vinden op 15 maart 2016 in het Trippenhuis. Deze samenkomst heeft als doel om ‘het idee van de universiteit’ te bediscussiëren.
Effecten van internationalisering
In de aanloop naar die conferentie discussieert Science in Transition over de centrale thema’s in de context van internationalisering. Internationalisering als middel om de kwaliteit en impact van hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek te verbeteren verdient steun, maar het kan ook nadelige effecten sorteren. Science in Transition zal de komende maanden de effecten van internationalisering nader onderzoeken, met name ook in relatie tot eerdere kritiek op het wetenschapssysteem, en met beleidsaanbevelingen komen. Dit werkdocument dient als startpunt voor dat debat. Dat vindt dus plaats tijdens het EU-voorzitterschap van ons land en is daarmee in een fraaie context geplaatst.
Bovendien breidt Science in Transition uit. De vier oprichters Frank Miedema, Wijnand Mijnhardt, Huub Dijstelbloem en Frank Huisman krijgen versterking van vijf nieuwe leden. Allereerst Prof. dr. Barbara Oomen, de decaan van het University College Roosevelt in Middelburg. “De herwaardering van het geven van onderwijs, als kernactiviteit van iedere wetenschapper, mag nog veel hoger op de agenda. Er is geen betere en meer logische manier van valorisatie dan via je studenten. Onderwijs geven noopt tot wetenschappelijke verbreding en vernieuwing.”
Klimaat van coöperatie en zelfvertrouwen
Em. prof. dr. Kees Schuyt treedt ook toe. Hij is een vermaard voormalig hoogleraar sociologie aan de UvA en was onder andere voorzitter van het Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit van de KNAW. “In plaats van verhitte concurrentie en economisering van elk universitair kennisonderdeel zouden universiteiten een klimaat van coöperatie en zelfvertrouwen in de wetenschap moeten nastreven om de problemen voor de eerstkomende tijd gezamenlijk aan te pakken.”
Dr. Sarah de Rijcke van het Centre for Science and Technology Studies aan de Universiteit Leiden doet mee als mede-auteur van The Leiden Manifesto for Research Metrics. “Ik wil duidelijk maken dat eenzijdige toepassing van kwantitatieve indicatoren leidt tot verschraalde wetenschap; het perkt onderzoek in tot dat wat telbaar is. Verder zijn one-size-fits-all evaluatieprocedures een uiting van een beperkt moreel raamwerk over de relevantie van onderzoek. We hebben een alternatief raamwerk nodig dat minder opereert vanuit een bureaucratische rationaliteit.”
Structurele onderwaardering
Prof.dr. Pauline Meurs, hoogleraar Bestuur van de Gezondheidszorg aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, komt er ook bij. Meurs is onder meer voorzitter van de klankbordgroep die de fusie van Stenden Hogeschool en NHL begeleidt. “Een van de zaken waar ik aandacht voor wil vragen is dat randomised clinical trials in de geneeskunde worden gezien als hoogste vorm van bewijs voor effectiviteit, maar dat leidt tot een structurele onderwaardering voor bepaalde kanten van de geneeskunde, zoals sociale geneeskunde of gebieden waar multidisciplinariteit een sleutelrol speelt.”
Prof. dr. Paul Frissen is decaan en bestuursvoorzitter van de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur en hoogleraar Bestuurskunde aan de Universiteit van Tilburg. Over zijn meedoen aan SciT zegt hij: “De wetenschap zelf houdt de huidige, veel bekritiseerde kwaliteitscriteria in stand. Dit heeft geleid tot een zelfreferentieel systeem van elkaar citerende wetenschappers zonder al te veel relaties met hun kenobject. Dit alles moest wel leiden tot verarming en verschraling.”
Verder betuigt Hans Clevers, de nummer 5 van de ScienceGuide top 10 van 2015, zijn steun aan Science in Transition. “We moeten het debat over het wetenschapssysteem blijven voeren. Ik denk onder andere dat de competitie om onderzoeksbeurzen uit de hand gelopen is: te veel jonge talenten strijden om te weinig beurzen. Zelfs voor heel getalenteerde jonge onderzoekers is het daarmee moeilijk om carrière te maken in de wetenschap. Ook moeten we nadenken over manieren om de reproduceerbaarheid van onderzoeksresultaten te vergroten.”
