Wit Russische hoop met Nobelprijs
Met deze Nobelprijs lijkt de dictatuur Wit-Rusland verder onder druk te komen om verdere stappen naar democratisering te zetten. In 2000 is Alexievich door de laatste dictator van Europa, president Alexander Loekasjenko, verbannen uit dat land. In 2011 keerde zij terug in Minsk.
Het Nobelprijs comité roemt de 67-jarige schrijfster voor haar werk en noemde het een “monument voor moed en lijden in deze tijd.” Haar meest recente werk, dat ook in het Nederlands is vertaald, heet ‘Het einde van de Rode Mens’. In dit boek wordt beschreven hoe in het Rusland van Poetin ouderen en zelfs ook jongeren nog steeds en opnieuw terugverlangen naar de socialistische heilstaat en staatsmannen van weleer.
Softpower beloond
Deze Nobelprijs heeft ongetwijfeld gevolgen voor de democratisering van Wit Rusland. Deze kan ook gezien worden als een steun in de rug van de Europese softpower waarmee het regime van Loekasjenko onder druk gezet wordt om zich te openen en de mensenrechten te gaan respecteren. Deze beweging is ook voorzichtig in gang gezet tijdens de Bologna-conferentie in Yerevan.
Daar hadden de Europese ministers Belarus onder druk gezet om een ‘roadmap’ te accepteren, die toegang ging bieden tot deelname aan de Europese Hoger Onderwijs Ruimte EHEA. De waarde en kracht van de softpower van de EU was daar weer eens voelbaar en concreet. ScienceGuide sprak daar ter plekke als eerste medium met Michael Zhuravkov de nieuwe, meer democratisch gezinde minister van hoger onderwijs van Belarus over deze toenadering tot de EU.
Naar aanleiding van deze Yerevan conferentie heeft NVAO-bestuurslid Lucien Bollaert vanuit Europa de opdracht gekregen om Belarus te adviseren om een EU-erkend stelsel van kwaliteitsborging door te voeren. Een lastige opdracht voor de Vlaamse kwaliteitsborging-expert, om in de laatste dictatuur van Europa, een EU-geaccepteerd stelsel van kwaliteitsboring vorm te geven.
