88 kleuren licht in een fibertje
Overal in Europa en daarbuiten schieten de wetenschappelijke data als lichtflitsjes door glasvezelkabels. SURFnet en zijn buitenlandse zusterorganisaties hebben – elk in hun eigen werkgebied – een hecht, snel en veilig netwerk van optische verbindingen tot stand gebracht.
Twee vliegen in één klap
Overal ter wereld zijn onderzoekers bezig om de gigantische hoeveelheden data die onderzoekinstituten als CERN – met zijn Large Hadron Collider – uitspuwen zo snel mogelijk te verwerken. Dat betekent dat die onderzoekers zo snel mogelijk de beschikking over die data willen hebben.
Voor SURFnet was de LHC aanleiding om een eigen supersnelle verbinding te leggen van Genève naar Amsterdam. Daarmee sloeg het twee vliegen in één klap: niet alleen kregen de Nederlandse fysici optimale toegang tot de data, maar de link naar CERN was meteen een verkoopsucces voor NetherLight: het Amsterdamse knooppunt van internationale optische verbindingen.
“We hebben inmiddels links naar onder andere Amerika, Rusland, Scandinavië, Zuid-Korea, Taiwan, Saoedi-Arabië, Qatar en Egypte. Al die landen halen data op uit Genève via Amsterdam”, zegt Alexander van den Hil, Productmanager bij SURFnet en verantwoordelijk voor NetherLight. Zo hebben ook de Nederlandse onderzoekswereld meteen goede netwerkverbindingen met die landen.
Die wereldwijde verbindingen zijn van belang, omdat ze tot nieuwe wetenschappelijke inzichten kunnen leiden, zegt Technisch Productmanager Rob Smets. “Op het moment dat meetgegevens en ander onderzoeksgegevens gedeeld kunnen worden kunnen ze in verband gebracht worden met nog weer andere gegevens. Hierdoor worden nieuwe verbanden gezien”.
Belangrijke informatie behouden
Een goed voorbeeld daarvan is volgens Smets het Asterics project waarin astronomen hun meetinstrumenten zoals radiotelescopen (LOFAR, SKA) en sensornetwerken aan elkaar koppelen. “Grote stromen met meetdata moeten dan uitgewisseld worden, vaak getriggered door een kosmische gebeurtenis. Indien deze netwerken niet bestaan, moeten deze datastromen eerst worden gecomprimeerd. Hierbij wordt informatie weggegooid die wel eens belangrijk had kunnen zijn. Het onderzoek wordt minder effectief en kwalitatief minder relevant.”
Veel landen hebben er dus baat bij om zo goed mogelijk mondiaal verbonden te zijn. Het aanleggen van zulke verbindingen is echter duur. Een rechtstreekse dataverbinding buiten het reguliere internetverkeer kan uitkomst bieden. SURFnet zet deze lichtpaden daarom in om meer te halen uit de internationale glasvezelverbindingen.
De capaciteit van glasvezel is enorm. “Reken maar na”, zegt Van den Hil: “Eén zo’n fibertje heeft nu 88 kanalen, in de vorm van evenzoveel kleuren licht, en op ieder kanaal is in potentie 100 gigabit per seconde mogelijk. In totaal is dat bijna 9 terabit. Dat is twee keer zoveel als de hoogst behaalde snelheid tot nu toe van de totale AMS-IX, ‘s werelds op één na grootste ‘traditionele’ internetknooppunt!”
Kennis delen met gelijken
Die snelheid is dus gemakkelijk te delen met andere partijen in Europa die ook voor het versturen van onderzoeksdata gebruik willen maken van het netwerk. Onder meer het Scandinavische NORDUnet en het Europese academische GÉANT-netwerk sloten zich aan bij het plan van SURFnet. Op deze manier worden verschillende cross-border-fibers in Europa aan elkaar gekoppeld.
“SURFnet was hier al langer voorstander van en heeft de technische en operationele kant ingevuld omdat dit voor GEANT nieuw was. SURFnet neemt een leidende rol omdat we deze concepten uit willen dragen en kennis willen delen met onze gelijken,” aldus Rob Smets.
