Haarnetje en mondkapje
Het is een uurtje of 10 ‘s avonds wanneer ik op de bank aan het werk ben en de deur open gaat, er komen acht hele hongerige collega’s binnen lopen. Vandaag was de dag dat de detector helemaal klaar moest zijn in onze bovengrondse cleanroom. Dit is een afgesloten ruimte met lucht filters waar je alleen binnen mag werken met beschermende kleding, haarnetje, handschoenen en mondkapje. Morgen om 7 uur ’s ochtend gaat het transport van bovengronds naar ondergronds beginnen. Helaas waren ze zo lang door gegaan dat alle restaurantjes in dit bergdorpje al gesloten waren.
Werken in de bovengrondse cleanroom aan het hart van de detector
Onze spokesperson verontschuldigt zich dat ze niets in huis heeft, wat Italiaans blijkt te zijn voor ‘ik maak pasta met tomatensaus’. Alle hapjes worden uit de kasten getrokken terwijl onze collega’s neerploffen aan tafel en even tot rust komen. De laatste weken is er van opstaan tot slapen gaan keihard gewerkt aan het in elkaar puzzelen van het hart van onze detector. Alle onderdelen, die van over de hele wereld gekomen zijn, moeten perfect in elkaar passen.
Het hard van de XENON1T detector, bijna klaar voor transport
Alle individuele onderdelen zijn door onze collaboratie zelf ontworpen waarna er materialen gezocht zijn die zo laag radioactief mogelijk zijn. Tevens wordt elk plaatje, draadje en schroefje grondig schoon gemaakt in verschillende baden van chemicaliën. Er mogen namelijk absoluut geen oneffenheden of vuiltjes op zitten die later onze resultaten kunnen beïnvloeden. Vanavond is eindelijk onze deadline gehaald en iedereen ziet er kapot, maar tevreden uit.
De detector, ingepakt en klaar voor transport
Na wat eten en een glaasje rode wijn lopen de gesprekken uiteen van “wat we anders hadden moeten doen”, naar “hoe blij we zijn dat we zo ver zijn” tot “wat er morgen allemaal mis kan gaan bij het verplaatsen”. Met een vrachtwagen, onder begeleiding van een politie escorte, zal morgen dit onderdeel de 15 km lange reis maken naar het hart van de berg. Vandaag is al een test ritje gemaakt met de vrachtwagen om elke hobbel die we morgen tegenkomen te verkennen. De avond duurt niet lang, moe en toch licht nerveus voor morgen gaat iedereen weer terug naar de hostels en appartementen. Hoewel niemand hier erg gelovig is, denk ik toch dat iedereen stilletjes bid dat het transport morgen goed gaat.
