Ambities en plannen in Den Haag

Binnen de VVD richt men zich op de volgende kabinetsperiode, hopend op een Rutte-III. HO-woordvoerder Pieter Duisenberg vertelde daarover bij Den Haag FM en vertelde openhartig over zijn ambities en drijfveren in de politiek. Zijn partijgenote Anne-Wil Lucas gaf in een debat in Felix Meritis aan, dat zij zich absoluut niet kan voorstellen dat zij minister zou worden.

Steentje bijdragen

Duisenberg werd gevraagd naar het voorbeeld van zijn vader, de oud-minister voor de PvdA en latere voorzitter was van de Europese Centrale Bank. “Eigenlijk heeft dat feit mij er altijd van weerhouden om tijdens het zijn leven ook de landelijke politiek in te gaan. Ik wilde daar niet ‘als zoon van’ in. Hij is 11 jaar geleden overleden en intussen had ik mijn eigen maatschappelijke carrière opgebouwd dus was ik er in 2012 wel klaar voor. Hij heeft een geweldige loopbaan gehad, ik ben ook echt trots op hem. Zelf heb ik als ambitie, dat ik mijn steentje bij kan dragen. Een kleine rimpel in het water, bijvoorbeeld in het onderwijs.”

Hij ging overigens in 2012 niet op de VVD-lijst om minister te kunnen worden. “Je gaat niet de Kamerlijst op om te denken dat je minister kan worden, dat is niet goed. Maar als het gaat om impact, kun je in zo’n positie veel meer bereiken dan als Kamerlid. Dat perspectief, het kunnen hebben van impact vind ik wel aantrekkelijk.”

Overal in thuis

De liberaal heeft niet een specifieke ministerpost voor ogen. Onderwijs heeft beslist zijn hart, maar hij is ook voorzitter van de commissie Financiën in de Kamer en heeft in die rol belangrijke vernieuwingen in de werkwijze van de kamer weten te realiseren. “Ik ben overal in thuis, maar als Kamerlid is het ook al geweldig. Meer dan ik vooraf had verwacht, ik had toch meer verwacht dat je volgzaam zou moeten zijn. Maar misschien is het ook een trend van de laatste tijd. Deze Tweede Kamer is een actieve Kamer.”

“Als minister ben je deel van een regeerakkoord, zet je beleid in gang en heb je wel enorm veel invloed om Nederland een bepaalde richting op te krijgen. Mijn ideaal is een Nederland dat in de breedste zin zijn schouders er onder zet, er ook voor gaat en niet polariserend is. Maar ook een land dat met open ogen naar de wereld en de toekomst kijkt. Dat betekent dat we toponderwijs moeten krijgen, met topkwaliteit. Dat is nu al goed, gemiddeld genomen, maar het moet beter. We moeten niet stil staan en die ambitie moet hoog zijn.”

Bemoei je niet met ons

Zijn partijgenoot en Kamercollega Anne-Wil Lucas was in Felix Meritis zeker zo uitgesproken over haar politieke ambities. Maar die zijn bepaald anders. “Ik wil geen minister van onderwijs worden, dat weet ik heel zeker.”

Dat neemt niet weg dat zij wel inhoudelijk een tamelijk uitdagend programma van stelselhervormingen weet te formuleren, just in case. “Als ik hypothetisch toch minister zou worden? Dan zou ik er voor zorgen dat we accreditaties krijgen in het MBO, zodat we elke 3 jaar kijken of een opleiding nog kwalitatief voldoet en nog aansluit op de arbeidsmarkt. Dat helpt om het onderwijs veel sneller te laten meebewegen met de behoefte van de arbeidsmarkt.”

“We zullen zien dat beroepen verdwijnen en dat er nieuwe bijkomen. Misschien verdwijnt ook wel het concept baan. Mensen gaan werken als ZZP’er, aan klussen, soms in dienstverband, soms ook weer niet.” Daarom vindt de liberale parlementariër, dat er naar het onderwijsstelsel gekeken moet worden en nagedacht moet worden over de rol en betekenis van diploma’s. “Ik denk dat het steeds belangrijker wordt om een hele stevige basis te leggen bij mensen, zodat ze algemene vaardigheden hebben en leren om te leren. We moeten af van het idee dat je naar school gaat en dan voor de rest van je leven klaar bent.”

“Je diploma is misschien straks nog maar maximaal een jaar of twee geldig en dan verliest het zijn waarde. Dan is er al zoveel veranderd, dat je weer nieuwe dingen moet bijleren, om eigenlijk vakbekwaam te worden. Zoiets vergt een grote verandering van ons onderwijs en daarom moeten we weer over het stelsel durven nadenken. Als je over het stelsel begint, dan hoor je: ‘daar moeten jullie van afblijven want jullie hebben al zo veel veranderd. Bemoei je niet met ons en laat ons als onderwijs met rust.’ Ik denk dat dit niet kan.”