Kleuters intensiever begeleiden
In de Tweede Kamer vindt vandaag een hoorzitting plaats over het ‘Jonge kind’. Annerieke Bolland, lector Jonge kind op de Hogeschool iPabo houdt hier een pleidooi om het kleuteronderwijs te verbeteren, door meer docenten voor de klas te zetten. Klassen van dertig kinderen zoals niet ongebruikelijk zijn te groot, blijkt uit onderzoek van de OECD en Unicef.
U leest hier het position paper van lector Annerieke Boland.
“Kleuteronderwijs in Nederland vraagt om een betere afstemming op de informele en holistische manier van leren van het jonge kind tot circa zeven jaar. Bij kleuters neemt de basale ontwikkeling een zeer centrale plek in: relatie, vertrouwen in de ander en in zichzelf, autonomie, motivatie, initiatief, zelfsturing en creativiteit. Deze ontwikkelingsgebieden zijn fundament voor sociaal welzijn en een leven lang leren en mogen dan ook niet in het gedrang komen.
Echter, het kleuteronderwijs is in Nederland gericht geraakt op cognitieve vaardigheden, die geïsoleerd en los van context, geoefend worden. De gedachte is dat de leerkracht kinderen iets aan moet leren. Kleutermethodes van diverse uitgeverijen en programmatische benaderingen dragen hieraan bij en doen geen recht aan het jonge kind en de diversiteit in de groep.
Spelend en ontdekkend
Er is vertrouwen nodig in het leervermogen van jonge kinderen. Kinderen zijn van nature nieuwsgierig. Hun spel is steeds verbonden met de sociaal-culturele omgeving waarin ze opgroeien en in hun spel exploreren zij de wereld en hun eigen plek in die wereld. Wanneer er een pedagogisch veilig en ondersteunend klimaat is waarin elk kind welkom is, en er is sprake van een rijke uitdagende speelleeromgeving met open interacties, leren kinderen op hun eigen manier, namelijk spelend en ontdekkend.
Wat is nodig in het kleuteronderwijs en groep 3?
-Veel tijd in de dag voor betekenisvolle activiteiten waarin kinderen eigen initiatief kunnen nemen en actief zijn op meerdere manieren tegelijk: in handelen/bewegen, voelen/ervaren, taaldenken en expressie. ‘Lesjes’ en directe instructie zijn niet passend voor jonge kinderen.
–Hogere ratio leerkracht-kind: interactie van een volwassene met kleine groepjes of individuele kinderen, aansluitend bij wat de kinderen boeit in hun spel, is het meest effectief om relatie te versterken en ontwikkeling te stimuleren. Alle kinderen hebben die aandacht nodig. De diversiteit in de populatie vraagt om meer volwassen ogen en handen dan nu het geval is. Ter vergelijking: in de BSO is de ratio 1 op maximaal 10 kinderen tussen 4 en 8 jaar oud. In de klas is de ratio vaak 1 op 30. UNICEF (2008) adviseert 2 volwassenen op 22-24 kinderen…. Ook de OESO (2012) benadrukt het belang van een hoge staf-kind ratio.
– Goed opgeleide beroepskrachten met pedagogische tact, invoelend vermogen, respect voor perspectief van het kind, gedegen kennis van de brede ontwikkeling, observatievaardigheden, en deskundigheid in spel en lerend spelen.
-Ruime fysieke ruimte binnen en buiten en veel variatie in beschikbare materialen.
-Een goede en continue relatie met ouders en verzorgers, waarin wederzijdsheid is in de begeleiding van een kind.
Wat is er nodig in het systeem?
-Ontwikkeling van het jonge kind volgen en vastleggen door observatie en pedagogische documentatie. Geen standaard toetsing voor alle kinderen.
-Vertrouwen in de expertise van de leerkrachten jonge kind door directie: standaardisatie in de aanpak van groep 1 tot en met groep 8 gaat te zeer voorbij aan specifieke behoeften van het jonge kind. Dit gaat in de praktijk vaak mis bij bv de inzet van methoden, registratiesystemen en planningen door de groepen heen.
-Geen einddoelen stellen voor overgangsmomenten van het jonge kind; eventueel wel gewenste ervaringsgebieden, die de brede ontwikkeling van kinderen in acht nemen.
-Groep 3 soepeler laten aansluiten op groep 2, door een geleidelijker overgang naar meer formele leeractiviteiten. Ook in groep 3 en 4 een ruime plek geven aan lerend spelen.
-Betere opleiding van beroepskrachten specifiek voor het jonge kind t/m 7 jaar. Momenteel is er binnen de pabo te weinig tijd om deze deskundigheid op te bouwen. Dit zou op verschillende manieren gerealiseerd kunnen worden. Bijvoorbeeld via een driejarige specialisatie op jonge kind na het eerste jaar van de pabo. Maar ook een specifieke HBO-opleiding voor Opvoeding en onderwijs van het jonge kind, van 0 t/m 7 jaar, zou een goede mogelijkheid kunnen zijn. In dat geval zou de pabo zich kunnen concentreren op onderwijs voor kinderen van 6-12 jaar (overlap in de leeftijdsgroep blijft noodzakelijk, om soepele overgangen te waarborgen).
-Blijvende professionalisering van leerkrachten, specifiek afgestemd op jonge kind.
-Betere samenwerking en afstemming tussen kinderopvang, voorschool en primair onderwijs, waarbij behoeften van het jonge kind (en hun gezin) steeds leidraad zijn.
Wat kan de inspectie betekenen voor het kleuteronderwijs?
-De rijke speelleeromgeving en een spelgeoriënteerd curriculum als uitgangspunt nemen in onderwijs aan jonge kinderen in samenhang met een pedagogisch veilig en ondersteunend klimaat, waarin relatie centraal staat.
-Basis voor gesprek zou moeten zijn hoe de school tegemoetkomt aan de behoeften van jonge kinderen en hun families. Niet wat de opbrengsten zijn.
-Wanneer een onderbouw niet voldoende van kwaliteit is, dan niet sturen naar meer gebruik van methodes en programmatische benaderingen, maar juist sturen naar professionalisering op spel en interactie.
