Hoogleraren bezorgd over democratisering UvA
Volgende week maandag verschijnt het rapport van de commissie Democratisering en Decentralisering. De commissie beschrijft een viertal bestuursmodellen om de UvA te democratiseren. Studenten en medewerkers van de UvA krijgen in november de mogelijkheid om via een referendum hun voorkeur uit te spreken voor één van deze varianten.
De commissie stelt voor om de huidige Senaat – nu bestaande uit hoogleraren – om te vormen tot een groter en meer reflectief gremium bestaande uit een brede vertegenwoordiging van 60 studenten en medewerkers. Vanuit politiek Den Haag wordt al enige tijd met interesse uitgekeken naar dit rapport. Minister Bussemaker zei onlangs in de Kamer dat naar aanleiding van dit rapport de UvA kan gaan experimenteren met bestuursmodellen.
Maagdenhuisbezetting vorig jaar
De Commissie D & D is ingesteld naar aanleiding van de Maagdenhuisbezetting van vorig jaar. Dit was een van de beloften uit het tienpuntenplan van toenmalig bestuursvoorzitter Louise Gunning om de bezetters tegemoet te komen. De Senaat schrijft in een advies aan de commissie dat zij het referendum pas geldig achten als minimaal een meerderheid (dus 50%) van de studenten en medewerkers gaan stemmen.
De commissie is daarom bij hun onderzoek voor het rapport ook het gesprek aan gegaan met de Senaat. De Senaat bestaat uit dertien hoogleraren, benoemd door het College van Bestuur, en wordt momenteel voorgezeten door Damiaan Denys, hoogleraar psychiatrie. De Senaat geeft gevraagd en ongevraagd advies aan het College van Bestuur over de hoofdzaken van het beleid van de UvA.
Enige heftigheid
Uit correspondentie tussen de commissie en de Senaat die in handen is van ScienceGuide komt een beeld naar voren van een zeer moeizaam gesprek. Over het advies van de Senaat zegt de commissievoorzitter Lisa Westerveld in een brief aan de Damiaan Denys: “Uw advies sluit aan bij hetgeen een aantal leden van de senaat tijdens ons overleg al met enige heftigheid naar voren brachten. Wij meenden dat het een kennismakingsgesprek was, maar meteen werd ons het vuur na aan de schenen gelegd. meteen werd ons het vuur na aan de schenen gelegd.”
Volgens de Senaat is het kernprobleem van de UvA niet de structuur, maar de cultuur zo staat in notulen van de vergadering van de Senaat waar het advies aan de commissie werd besproken. “Het kernprobleem van het bestuur van de UvA is veeleer een gebrek aan vertrouwen en is daarmee een cultuurkwestie, niet primair veroorzaakt, maar wel versterkt door de structuur. Als de cultuur niet verandert, biedt geen van de vier alternatieve bestuursmodellen soelaas.”
Hoeveel evidentie is er?
De Senaat vraagt zich af of er ook niet een model moet zijn om alles bij het oude te laten. “Hoeveel evidentie is er dat één van de vier alternatieve bestuursmodellen de beste is? Een vijfde alternatief zou kunnen zijn dat de problemen niet worden opgelost door een ander bestuursmodel.”
De Senaat schrijft dat het ze niet duidelijk werd “hoe representatief de door u gerapporteerde opvattingen zijn voor de opvattingen die leven in de brede universitaire gemeenschap. Het blijft ongewis in welke mate de universitaire gemeenschap uw opvatting deelt dat deze problemen de belangrijkste zijn.”
Opkomst referendum
Over het referendum dat de commissie wil organiseren wil de Senaat dat tenminste de helft van de studenten en medewerkers moet stemmen om de uitslag geldig te laten verklaren. “Tot slot adviseert de Senaat de raadpleging van de universitaire gemeenschap zo in te richten dat voor een besluit tot een andere bestuursstructuur zowel de meerderheid van de stemgerechtigde universitaire medewerkers als de meerderheid van de stemgerechtigde studenten vereist is”
In reactie op dit advies heeft de commissie een brief geschreven waarbij zij dit laatst genoemde advies van de Senaat naast zich neerlegt. “De sfeer tijdens het gesprek met de senaat klinkt door in de laatste suggestie in uw advies. Uw suggestie om voorstellen slechts verbindend te verklaren indien de meerderheid van alle kiesgerechtige personeelsleden én de meerderheid van alle kiesgerechtige studenten er voor zijn, lijkt ons in het algemeen en ook in ons geval zeer af te raden als grondslag voor veranderingen.”
Frans van Heest
