Student geeft zelf ICT-onderwijs vorm

Nieuws | de redactie

6 december 2016 | Het grootste probleem bij ICT-onderwijs is dat een studieboek al bij publicatie achterhaald is. Fontys-lector Eric Slaats laat studenten hun eigen onderwijs vormgeven en daar zelf open leermaterialen bij zoeken. “Sommige studenten pakken dingen op die zó nieuw zijn, dat we er geen materiaal over hebben.”

Veel onderwijsinstellingen zijn op dit moment aan het experimenteren met onderwijs op maat: het aanbieden van flexibel en persoonlijk onderwijs. SURFnet wil daar de belangrijkste lessen uit trekken en volgt daarom een aantal docenten en onderzoekers die hier mee aan de slag zijn. Bij de specialisatieroute Open Innovation bij Fontys zien zij hoe studenten de ruimte krijgen zelf hun onderwijs in te vullen.

Wereld is groter dan student denkt

“Bij onderwijs op maat ligt alleen de tijd vast,” stelt Eric Slaats, associate lector applied science bij Fontys. “Een hbo-opleiding duurt vier jaar. Al het andere – het tempo, het niveau, de content, de leerstijl, de data – is eigendom van de student. Door te experimenteren en veel zelf te ontdekken, worden studenten meer eigenaar van het leerproces. We willen ze zodanig prikkelen dat ze gaan plannen en voor niveau ‘goed’ gaan.”

De specialisatieroute biedt studenten in eerste instantie een  aantal intakegesprekken en bewustwordingssessies. “We willen de belofte waarmaken dat ze met ICT alles kunnen worden wat ze willen,” vertelt Slaats. “De wereld is vaak groter dan ze denken.” Op basis van die gesprekken welke kant ze binnen de kaders van de ICT-opleiding op willen gaan.

“Het fijne aan Open Innovation is dat je dingen kunt leren die je niet binnen je eigen richting krijgt,” zegt student Bram Snoek. “Bij Open Innovation is heel weinig van bovenaf bepaald. Je mag echt kiezen waarin je jezelf wilt ontwikkelen. Volgens mij vinden de docenten dat net zo leuk als wij.”

Docent moet van voetstuk af

Dat ziet ook Slaats, al herkent hij dat deze nieuwe vorm van onderwijs voor docenten de grootste overgang is. “Docenten moeten van hun voetstuk af. Het vakgebied is te groot en te complex geworden en verandert te snel om alles bij te kunnen houden. Detailkennis kun je overal vinden en verdampt bovendien waar je bij staat. Dat is niet meer belangrijk voor een docent. Veel interessanter is jouw aanpak als professional. Als je de kennis kunt ontsluiten die in mensen zelf zit, breng je ze verder.”