De te nemen hordes voor Blockchain
Waar sommige aanwezigen op de BCINED conferentie zich nog sterk aan het oriënteren zijn óf ze iets met Blockchain moeten en/of kunnen, zijn anderen al langere tijd bezig. Allan Third, onderzoeker aan de Open University uit het Verenigd Koninkrijk legde tijdens de plenaire sessie aan de zaal uit dat zijn instelling al enige tijd werkt met Blockchain, voornamelijk om studiepunten en -prestaties van studenten bij te houden.
De mogelijke toepassingen van Blockchain in het onderwijs
“Wij zijn de grootste universiteit van het VK in termen van studentenaantallen, maar geen van hen is ooit op de campus te vinden,” grapte Third die uitlegde dat het voor een online universiteit een soort ‘second nature’ is om de oplossingen voor ingewikkelde vraagstukken in het digitale domein te zoeken. “Wij zagen in Blockchain een goed systeem dat op langere termijn betrouwbaar studieresultaten kan bijhouden. Uitermate geschikt voor Life Long Learning.”
Betrouwbaarheid
Volgens Third is het kunnen verifiëren van diploma’s en punten het cruciale aspect aan al dit soort applicaties. Het gaat er dan vooral om dat instellingen maar ook werkgevers erop kunnen vertrouwen dat punten ook daadwerkelijk gehaald zijn. Of anders gezegd: “Als je werkt in een context van vertrouwen, dan heb je Blockchain nergens voor nodig. Wanneer verschillende partijen data toevoegen aan een systeem en met elkaar interacteren, dan wordt het interessant.”
De verifieerbaarheid van informatie op de Blockchain vindt zijn basis in twee aspecten. Ten eerste de betrouwbaarheid en reputatie van de instelling die bijvoorbeeld studiepunten toeschrijft aan een persoon. De toegevoegde waarde van de Blockchain methode is dat eenmaal ingevoerd de betreffende data ‘immutable’, onveranderlijk, is. Het is de techniek achter Blockchain die dit garandeert, niet de mensen die het gebruiken.
Een veel gebruikte methode hiervoor is dat er bij elke aanpassing van de database een cryptografische puzzel wordt verstuurd aan alle computers die aangesloten zijn op het netwerk van de betreffende Blockchain. De eerste computer die deze puzzel oplost stuurt het antwoord naar alle andere computers die vervolgens kunnen vaststellen of de oplossing klopt. Omdat het altijd een andere computer is die als eerste de oplossing vindt kan er nooit een enkele partij zowel de puzzel oplossen als de controle doen.
Wet- en regelgeving
Het klinkt contra-intuïtief voor een systeem als Blockchain maar toch denken sommigen dat het nodig is om enige wet- en regelgeving te ontwikkelen voor de toepassing ervan. Jurist Joos Linnemann (Kennedy Advocaten) legde dit uit tijdens een break out sessie. “Ook voor de wetgever gaat het om het scheppen van vertrouwen. Daar zijn veel wetsartikelen ook op ontworpen,” vaak is dat vertrouwen volgens Linnemann gebaseerd op verplichtingen om data ergens vast te legen, “je moet bijvoorbeeld in het kadaster staan om een huis te bezitten, dat verander je niet zomaar.”
Bovendien is het nog niet zo makkelijk om duurzame applicaties te maken die de tand des tijds werkelijk doorstaan. “Er is niemand verantwoordelijk voor het onderhoud van de database in Blockchain, ook die verantwoordelijkheid is gedistribueerd.” Volgens hem zou het een optie zijn als een overheidspartij een deel van de verantwoordelijkheid op zich neemt.
StudyBits
In navolging van internationale voorbeelden start Groningen nu met een eigen field lab. De bedoeling van het project StudyBits is om diploma’s, certificaten en andere informatie vanuit nationale registers op te slaan in een Blockchain. Dit met de bedoeling dat ze internationaal toegankelijk zijn, en dat instellingen maar ook werkgevers ervan uit kunnen gaan dat deze informatie betrouwbaar is.
Tijdens de conferentie werd er dan ook gesproken of het European Credit Transfer System, waarmee alle Europese universiteiten werken, geschikt is om te hanteren als standaard. De grote uitdaging van een internationaal toegankelijke database is natuurlijk dat het ook van toepassing is in alle participerende landen. Eventuele oplossingen zouden kunnen liggen in het hanteren van het ECTS op internationaal niveau of het creëren van een omrekenfactor.
