“Dat leenstelsel, dat gaan we dus mooi niet doen.”
Waar veel jaaropeningen van hogescholen en universiteiten in het teken staan van strategische vergezichten van bestuurders, is de start van het iPabo-jaar er een voor studenten. Natuurlijk mag voorzitter Eric Westhoek de ochtend in Amsterdam-West aftrappen met een blik op de hogeschool waar hij sinds begin dit jaar voorzitter is, maar daarna is het podium voor Tim Hofman.
Net als de studenten in de zaal, wilde Tim Hofman ooit docent worden. “Weet je waarom? Omdat ik dan twaalf weken per jaar vakantie zou hebben,” zegt Hofman. “Terwijl dat natuurlijk de allerslechtste motivatie is die er bestaat. Iets willen doen, omdat je dan zoveel mogelijk tijd hebt om juist datgene niet te doen.”
Vier jaar, drie studies, 7,5 studiepunt en 40.000 euro studieschuld later kwam Hofman dan ook tot de conclusie dat hij televisie wilde gaan maken. Dat kon via de BNN University. “Ik snap eigenlijk wel dat ze het leenstelsel hebben ingesteld, als ik naar mezelf kijk,” grapt de presentator van programma’s als Trippers en Over mijn Lijk.
Pijlen op het leenstelsel
Toch is juist het leenstelsel een van de zaken waarop Hofman de komende tijd zijn pijlen richt. Tim Hofman is een van de drijvende krachten achter het recent weer opgelaaide protest tegen het leenstelsel. Zo bracht hij vlak voor de zomer samen met Coalitie-Y, een initiatief van onder meer de ChristenUnie en de studentenbonden – een bezoek aan premier Rutte om te praten over meer inspraak.
We moeten van plofstudent naar vrije uitloopstudent
Een van de lessen die Hofman de voorbije jaren dan ook leerde is dat je je niks wijs moet laten maken door politici. “Wat ik met het kinderpardon heb geleerd is dat als je je stem verheft en daar mensen bij mobiliseert, dat je echt iets kan bereiken, zoals het openbreken van een regeerakkoord. Maar het kan ook hier op school. Als jij het eten hier op school niet lekker vindt en je haalt daar 250.000 handtekeningen voor op, dan denk ik wel dat Eric daar onrustig van wordt,” grapt Hofman.
Toch is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Dat Tim Hofman besloot met een draaiende camera de negenjarige Nemr tegenover VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff te zetten, leverde hem een reprimande op van Tweede Kamer. “Het had weinig gescheeld of ik was nooit meer toegelaten aan het Binnenhof,” zegt Hofman. “Ik vind dat je moet durven falen, een beetje zelfvertrouwen, dat is zo belangrijk.”
Televisie maken is een ambacht
Gevraagd naar zijn ongelukkige studententijd, zegt Hofman dan ook dat dat iets anders was dan falen. “Ik dacht op dat moment dat ik deed wat ik moest doen. En daar faalde ik vervolgens. Niet, omdat m’n ouders dat zeiden, maar omdat ik het beeld had dat dat was wat ik hoorde te gaan doen na mijn vwo. Terwijl ik misschien beter iets met mijn handen had kunnen gaan doen. Televisie maken is ook een ambacht namelijk.”
Doe wat je leuk vindt, is dan ook de les waar Hofman zijn presentatie op de iPabo mee aftrapt én afsluit. Een les, die hij zelf pas op latere leeftijd heeft gehuldigd, omdat hij dacht dat zaken juist op een bepaalde manier moesten. “Soms lijkt het wel alsof ik overal bang voor moet zijn. De politiek is daar op geënt, de opvoeding is daar op geënt. Terwijl ik denk dat die houding totaal niet leidt tot weerbare mensen. Ik zou graag willen dat we wat weerbaarder worden.”
