Corona heeft vooral impact op wetenschappers met kinderen
Tijdens het Lentesymposium van het Landelijk Netwerk Vrouwelijke Hoogleraren (LNVH) zijn de eerste resultaten gepresenteerd van een onderzoek naar het effect van de coronacrisis op wetenschappers in Nederland. Uit dat onderzoek bleek dat ongeveer negentig procent van de wetenschappers tijdens de coronacrisis vanuit huis werkte, wat invloed had op de gesteldheid en het werk van de wetenschappers. Het onderzoek, dat nog loopt, werd samen met De Jonge Akademie gedaan; de eerste resultaten werden gepresenteerd door Thijs Bol, universitair hoofddocent Sociologie bij de Universiteit van Amsterdam.
Het onderzoek werd middels een enquête uitgevoerd onder zesduizend wetenschappers, afkomstig van alle veertien Nederlandse universiteiten. Tijdens zijn presentatie vertelde Bol dat de enquête een dataset opleverde waarin zowel meer ervaren als jongere wetenschappers, alsook mannen en vrouwen, evenwichtig zijn vertegenwoordigd.
Wetenschappers met kinderen hadden minder tijd voor onderzoek
Uit het onderzoek blijkt dat alle respondenten tijdens de lockdown iets meer tijd aan lesgeven hebben besteed dan ze voorafgaand aan de lockdown deden. Daarbij was geen verschil te merken tussen wetenschappers met verschillende rangen, tussen mannen of vrouwen, of tussen wetenschappers met of zonder kinderen.
Meld u hier aan de ScienceGuide Nieuwsbrief
Aan onderzoek werd tijdens de lockdown echter veel minder tijd besteed dan voorafgaand aan de lockdown. Hoewel dit alle respondenten gold, is hierbij wel een duidelijk verschil zichtbaar tussen groepen. Vooral vrouwelijke en mannelijke wetenschappers met kinderen besteedden minder tijd aan onderzoek. Ook wat betreft de tijd die wetenschappers konden besteden aan de impact van hun onderzoek werd de groep wetenschappers met kinderen harder getroffen, waarbij vrouwen met kinderen echter duidelijk nog harder werden getroffen dan mannen met kinderen.
Balans werk-privé vooral voor vrouwen met kinderen lastig
Niet alleen het al dan niet hebben van kinderen zorgde voor verschillen, ook de onderlinge verschillen tussen de functie van wetenschappers bleken voor verschillende ervaringen te zorgen. Zo besteedden all respondenten meer tijd aan onderwijs, maar bleken de relatieve verschillen vooral te worden gemerkt door universitair docenten, universitair hoofddocenten en hoogleraren. Zij besteedden veel meer tijd aan onderwijs dan ze voorafgaand aan de lockdown deden.
Hoewel alle wetenschappers minder tijd hadden voor onderzoek, hebben vooral universitair hoofddocenten tijdens de lockdown minder tijd gehad voor onderzoek, blijkt uit de enquêteresultaten. Ook hoogleraren, promovendi en postdoc’s hebben, opvallend genoeg in ongeveer eenzelfde relatieve mate, minder tijd gehad voor onderzoek.
Ook de invloed op de balans tussen werk en privé is onderzocht. Daarbij bleek een groot verschil te bestaan tussen wetenschappers met en wetenschappers zonder kinderen. De verschillen tussen mannen en vrouwen zijn daarbij niet significant. Vrouwen met kinderen bleek het combineren van werk en privé veel zwaarder te vallen dan vrouwen zonder kinderen; op een schaal van 1 tot 5 betrof dat een verschil van twee punten. Ook het verschil tussen mannen met kinderen en mannen zonder kinderen betrof bijna twee punten op de schaal van één tot vijf.
Vaker burn-out signalen bij jongere onderzoekers
De lockdown bleek daarnaast tot veel signalen van burn-outs te hebben geleid. Op een schaal van één tot vijf betrof het gemiddelde antwoord van respondenten een drie. Vooral jongere onderzoekers en docenten rapporteerden veel signalen van burn-outs. Hoogleraren bleken er daarentegen minder last van te hebben.
Jongere onderzoekers ondervonden daarnaast meer stress over hun toekomstige baanzekerheid. Meer dan de helft van de promovendi, post-doc’s en universitair docenten gaf aan onderzoeksvertraging te verwachten. Ook gaf die groep aan tijdens de lockdown veel minder gelegenheid te hebben voor het doen van beursaanvragen.
