‘Bsa past niet bij modulair onderwijs’
Wat nu als het bindend studieadvies (bsa), onderwerp van bestuurlijke en politieke discussie, helemaal niet bij het onderwijs past? Die situatie tekent zich af voor Avans Hogeschool, dat in de komende twee studiejaren overgaat naar een model van modulair onderwijs. Daarin kunnen studenten, geadviseerd door een studieadviseur, zelf een route in het onderwijsaanbod kiezen.
Bsa meet alleen studietempo
Modulair onderwijs vraagt enerzijds meer verantwoordelijkheid van studenten, maar geeft hun anderzijds de kans over te stappen naar een lijn van modules die bij een andere opleiding hoort als hun initiele keuze niet bij hen blijkt te passen, vertelt Avans-bestuurder Jacomine Ravensbergen op de eigen website van de hogeschool.
Het bsa is dan geen effectief instrument om te meten of de student bij de gekozen opleiding op de juiste plaats is, zegt Avans-onderzoeker Jessica Nooij. Zij wijst erop dat het bsa sowieso maar één component van het leren stuurt: het studietempo. Dat kan het in principe goed doen, zo liet onderzoek bij de Universiteit Twente zien, maar Nooij wijst erop dat het heel weinig te maken heeft met de vraag of een student de opleiding aankan. In het geval van modulair onderwijs, waarbij de grenzen tussen opleidingen minder strikt zijn, levert het bsa nog minder antwoord op die vraag dan het nu doet.
De wekelijkse nieuwsbrief is nog korte tijd gratis te ontvangen. De voorwaarden vindt u hier.
Een strikte maatregel zoals het bsa kan ook te streng zijn voor studenten die zich, mede door de overgang vanuit het voortgezet onderwijs naar het hoger onderwijs, sowieso al bevinden in een fase die hun aanpassingsvermgoen aanspreekt. Zo toonde de opschorting van het bsa tijdens de coronacrisis dat studenten die destijds eigenlijk niet aan de bsa-norm voldeden, het best goed doen, zegt Ravensbergen. “Dat betekent dat studenten die normaliter met minder dan 52 studiepunten in het eerste jaar een negatief bindend advies zouden hebben gekregen, voor een deel onterecht zouden zijn weggestuurd.”
Correlatie tussen vertraging en lager welzijn
Nooij wijst ook op het feit dat in het hoger onderwijs veel data wordt verzameld, maar dat men de neiging heeft stukjes data los van elkaar te bekijken. Zij pleit juist voor een bredere blik – bijvoorbeeld door te onderzoeken hoe het welzijn van studenten en docenten zich tot elkaar verhoudt. Een ‘one-size-fits-all’-benadering zoals het bindend studieadvies hoort daar niet bij, vindt zij.
Sterker, het bsa kan ervoor zorgen dat studenten die om enige reden hun eerste twee toetsen niet halen, al vroeg in hun studie het etiket ‘vertraagd’ krijgen opgeplakt, zegt Nooij. Dat kan hun welzijn negatief beïnvloeden.
“Wij zien dat er een correlatie is tussen studenten die achterlopen op schema en hun welzijn. Wat het oorzakelijke verband is, weten we nog niet. Of ze eerst een probleem hadden met hun welzijn en daardoor vertragen of dat ze vertragen en dat het daardoor slechter gaat met ze. We zien daar een vicieuze cirkel ontstaan”, aldus de onderzoeker.
Bsa brengt verstrekkende gevolgen mee
Liever nadenken over goede on-boarding dan over een bsa-norm, lijkt de teneur bij Avans. “We zien dat sociale en academische binding veel meer opleveren in het stimuleren van studentsucces dan de nadruk op selectie in de propedeuse”, zegt bestuurder Ravensbergen.
“Een bsa brengt ook verstrekkende gevolgen met zich mee: studenten met een bsa kunnen niet meer dezelfde opleiding bij dezelfde instelling doen. We weten dat een substantieel deel van deze studenten het jaar daarna dezelfde opleiding bij een andere instelling wel haalt. Zo’n student heeft blijkbaar wel de kwaliteit en de motivatie; zonde om hem of haar niet te laten doorstuderen maar met een jaar vertraging elders.”
