Romney geen HO vriend
Mitt Romney zet zich graag tegenover Barack Obama als succesvolzakenman en gouverneur tegenover een buurtopbouwwerker en professorstaatsrecht. Governor Romney was inderdaad een opmerkelijkfenomeen: een Mormoons Republikein die won in de staat van deIers-katholieke Kennedy-clan der Democrats. Maar wat voorbeleidvoerde hij daar in Massachusetts?
Zorg en HO
In de media wijzen velen er op, dat Romney als zeer gematigdoptrad en zelfs een zorgverzekeringswet doorvoerde die als tweedruppels water lijkt op het nu zo beschimpte ‘Obamacare’. Dat wasdeel van zijn beleid om het overheidstekort van zijn staat omlaagte brengen. Maar hij deed meer, waar hij liever niet meer op wijst.Hij verhoogde de belastingen, vooral dat.
Meest in het oog springend daarbij was Romney’s aanval op hethoger onderwijs en de studenten. Zijn staat is met toppers als MIT,Harvard, Boston University en nog vele andere kenniscentra eenvan de meest vooraanstaande HO-kernen wereldwijd. Daar ging hijniet in investeren, maar dat leek een mooie melkkoe.
Governor Romney verhoogde de collegegelden met 63%. Ook deheffingen voor het studeren aan colleges en dergelijke werden voorde studenten en hun ouders fors verhoogd. Geheel in lijn met degedachten van Paul Ryan dus.
Hef Onderwijs maar op?
Ook bepleit de presidentskanidaat het opheffen van hetministerie van Onderwijs in Washington. Scholen moeten immersniet door de centrale overheid, maar door de lokale districtengestuurd worden. Dat is een oude droom van Ronald Reagan, de icoonnog steeds voor de Republicans van vandaag. In de acht jaar datdeze zelf president was, is die maatregel overigens nimmerdoorgevoerd. Sterker nog, juist hij heeft dat departement eenwezenlijk nieuw bestaansrecht bezorgd.
Aan Reagan is te danken, dat het rapport ‘A Nation at Risk’ totstand kwam (1982). Dat maakte heel de USA ervan bewust, dat hetsterk lokaal gereguleerde onderwijs niet meer kon wedijveren met dekennisopmars elders in de wereld. “A rise of mediocrity” bedreigdeAmerika, zo stelde het rapport.
Op deze basis konden de presidenten Clinton en Bush jr. na deReagan-jaren een krachtig en expansief onderwijsbeleid voeren, metbijvoorbeeld de wetgeving ‘No Child Left Behind’. George W. Bushbeschrijft in zijn memoires hoezeer hij als ‘the EducationPresident’ de geschiedenis in wilde gaan, na zijn succes op ditterrein in Texas. De doorbraak daartoe zou in een overleg in deSenaat formeel gerealiseerd worden op de ochtend van 11 september2001. First Lady Laura Bush zou daar met senator TeddyKennedy dat feit
