Vrijgelaten Belarus-dissident bij Verhagen

De lichte toenadering van de EU van de voorbije maanden is volgens hem aan de orde vanwege economische belangen van diverse lidstaten, waaronder Duitsland. Kazulin vreest dat het belang van de mensenrechten voor sommige direct betrokkenen minder prominent is.

De presidentskandidaat benadrukt dat het goed in om te investeren in Belarus en is daarvan in elk geval geen tegenstander. Wel moeten ook Nederlandse investeerders bewust zijn van waar het geld heen gaat, ook in gevallen van privatisering. Er blijft in Gelarus geld aan de strijkstok hangen van de overheid die privatiseert.

Zijn eigen vrijlating en die van enkele andere politieke gevangenen noemde Kazulin als “make-up op een lelijk gezicht”. Hij noemde het lettelijk ‘een facade’, want het regime is niets anders dan voorheen, maar Europa lijkt erin te willen geloven. Er zijn pas mogelijkheden tot Europese toenadering als er serieuze stappen zijn, bijvoorbeeld bij het voldoen aan de 11 resterende eisen die vanuit de wereldgemeenschap aan het regime zijn gesteld.

De EU zou derhalve vertegenwoordigers van de oppositie moeten laten deelnemen aan gesprekken en onderhandelingen met het regime. Als bewindspersonen uit Belarus in de EU of VS willen spreken –nu staan de meesten van hen op een niet-toelatingslijst- vind Kazulin dat goed, maar alleen als daarbij dan ook de oppositie aanwezig is, een  zogenaamde ‘driehoeksverhouding’ in het gesprek.

De kennismaking met ons land had bitterzoete kantjes voor Kazulin. Verhagen herinnerde hem aan het laatste bezoek dat zijn vrouw Irina als pleitbezorgster van de zaak van de gevangenen in Belarus aan zijn ministerie bracht, enige tijd voor haar overlijden tijdens zijn gevangenschap, en sprak het medeleven van de Nederlandse regering uit. Ook moest Kazulin vertellen van zijn aanreis uit Brussel naar Den Haag. Zijn chauffeur en hij waren onderweg beroofd. Maar de nu weer vrije Kazulin zei met een grijns tegen zijn gesprekspartners: “After jail everything is better.”