Kinnesinne in HO-land
Het gemopper was niet van de lucht. ScienceGuide ving zure commentaren op afkomstig uit instellingen die het maar niks vonden dat een ‘particuliere’ zo erkend was. Dat individuele opleidingen en accreditatie ontvangen bij de niet bekostigde hogescholen, dat heeft men leren aanvaarden. Niet in het minst omdat bekostigde instellingen soms ook onbekostigd aanbod kennen. Maar een instellingstoets, dat is dan toch weer iets anders.
Mijlpaal vieren
De LOI heeft van de NVAO inderdaad een positief oordeel ontvangen voor zijn instellingstoets, zodat de hogeschool beschouwd mag worden als ‘in control’ op de bewaking en borging van de kwaliteit van het hoger onderwijs dat zij aanbiedt. Het recente Onderwijsverslag geeft aan, dat ook de Inspectie de betekenis en kracht van dit instrument van kwaliteitszorg onderstreept. Het was voor de LOI dan ook een mijlpaal en die wilde men wel vieren en in het zonnetje zetten.
In de externe uitingen gebruikte de LOI daarom een logootje met een ‘vinkje’ van de ‘ITK’ die zij van de NVAO hadden gekregen, als signaal van ‘goedgekeurd’. Daar gingen concurrenten in de HO-markt achteraan bellen. Mag dat? Is dat geen oneigenlijk gebruik bik reclamemiddelen?
Niet te luid jammeren
Die vragen kwamen zelfs bij de Inspectie terecht en deze had er wel oren naar om hier eens in te duiken, zo verneemt ScienceGuide. Al snel kwam de koude douche, voor de klagers en de ijverige inspecteurs. Een vinkjes-logo was door de NVAO al langer beschikbaar gesteld voor opleidingen en instellingen die op een minder formele, visuele wijze hun accreditaties wilden aanduiden. Bekostigde HBO-instellingen werkten er ook graag mee. De LOI deed dus wat haar zusters in het HO-bestel zelf al langer deden om zich positief ‘in de markt te zetten’.
De gunstige ITK van de LOI bleek bovendien toch al een oordeel, waar de bekostigde hogescholen maar liever niet al te luid over jammerden. Het NVAO-panel dat de LOI onderzocht, werd geleid door de oud-voorzitter van de HBO-raad, Olchert Brouwer, die in 2008 geruime tijd inviel totdat Frans Leijnse die rol definitief op zich nam.
Hij was ook vice-voorzitter van de NVAO zelf, lid van de Review Commissie HO en collegevoorzitter van uitstekend bekend staande hogescholen als de HAN en de AHK. Naast Brouwer zaten in het panel de doorgewinterde onderwijskenner vanuit VNO/NCW, Chiel Renique, een Belgische hoogleraar onderwijskunde en een student met een flink kritische reputatie in het hoger onderwijs debat. Over een nacht ijs was deze groep zeker niet gegaan.
