Tuytel: ‘Geen gemakkelijke verhalen’

Als er ongenoegen is, is het makkelijk om mee te liften op de discussie rond het “nieuwe leren“. Veel lastiger is het om je als instelling tegen dit soort aantijgingen te weer te stellen.

Daarom doe ik eerst een paar constateringen van feiten:
–          Al onze opleidingen zijn via een zware procedure met goed resultaat geaccrediteerd;
–            In het in mei 2006 gepubliceerde studenttevredenheidsonderzoek (respons 6000 studenten) scoort de hogeschool positief met o.a. een 7 (op een schaal van 10) voor de docenten en de inhoud van het onderwijs en bijna een 9 voor de sfeer binnen de opleidingen en de gebouwen;
–            Bijna 95% van onze afgestudeerden, waaronder vele studenten van allochtone herkomst heeft binnen 4 maanden een baan;
–           De afgelopen jaren zijn er door onze docenten en studenten in opdracht van externe opdrachtgevers prachtige producten geleverd aan de omgeving, waarvoor we veel waardering hebben gekregen.

Dit soort resultaten realiseer je niet als HO-instelling alles een grote puinhoop is. Nu zijn wij een grote hogeschool, 26.000 studenten, ruim 2000 medewerkers. En net als in elke andere organisatie gaat er ook wel eens wat niet goed. Opbouwende kritiek is dan altijd welkom, maar moet dan wel gefundeerd zijn.

In het artikel in de Telegraaf van zaterdag j.l.komt de kritiek kortweg op het volgende neer. ‘Onder de noemer van het competentiegericht onderwijs wordt er voortdurend bezuinigd. Er wordt weinig les gegeven en dan vooral door juniordocenten. Vele docenten zitten met wachtgeld of betaald thuis. De financiën deugen niet en de overhead is te hoog.’

Ook hier de feiten.
–          In geen enkele beleidsnotitie van de HR staat dat we competentiegericht onderwijs voeren. De HR heeft altijd een eigen positionering gekozen met het zogenaamde Rotterdamse Onderwijs Model (ROM). Dat model bestaat uit een pragmatische mix van een drietal leerlijnen: kennisgestuurd, praktijkgestuurd en studentgestuurd onderwijs. Onze aanpak wordt door externe bezoekers zeer gewaardeerd en juist gezien als een alternatief voor het zogenaamde nieuwe leren.
–           Een ieder die onze begroting leest, ziet dat er de laatste jaren op de Hogeschool niet is bezuinigd op onderwijs, maar juist vele miljoenen extra worden geïnvesteerd. Wel is het zo dat als bij een opleiding de studentenaantallen dalen de personeelsorganisatie wordt aangepast, omdat anders de groei bij andere opleidingen niet is te financieren.
–           Dat lessen worden verzorgd door juniordocenten is evenzeer onjuist. De HR kent geen juniordocenten, wel trainees. Dat zijn afgestudeerde jonge HBO-ers die worden ingezet voor extra lessen en ondersteuning van met name allochtone studenten. Hun aantal bedraagt op dit moment 13 op een totaal van ruim 2000 medewerkers.
–           Er zitten ook geen grote aantallen docenten thuis of met wachtgeld. Alles bij elkaar geteld is 0,3% van de totale begroting van de Hogeschool gemoeid met wachtgeldverplichtingen. Met vijf medewerkers loopt een arbeidsconflict. Deze werken niet hangende de oplossing  van het conflict. Alle andere personeelsleden zijn gewoon aan het werk.
–          De financiën van de Hogeschool worden in- en extern veelvuldig gecontroleerd door onze eigen controllers, de Raad van Toezicht, onze accountant van Ernst&Young en de accountant van OC&W. Iedereen is uitgesproken positief over de transparante, beleidsmatige begrotingsopzet. Overigens is al deze informatie openbaar en voor een ieder zelf na te lezen. Uit vergelijkend onderzoek met betrekking tot de overhead van andere hogescholen en vergelijkbare organisaties blijkt dat de HR juist aan de lage kant scoort.
–           De Hogeschool zou ook maar zeven vacatures hebben. Ook dat is onjuist. We hebben ongeveer 80 uitstaande vacatures voor het komende studiejaar. De HR is zeer snel gegroeid, met meer dan 40% nieuw ingestroomde studenten in vier jaar tijd. Het lukt ons uiteindelijk alle vacatures te vervullen, maar regelmatig niet direct. Er zit een zogenaamd vertragingseffect in. Deze groei als zodanig zien we als uiterst positief omdat er de komende jaren een enorme vraag naar afgestudeerde HBO-ers zal ontstaan met name in de regio Rotterdam.
–           Het aantal contacturen varieert per opleiding en studiefase. Als studenten op externe stages zijn, is het aantal contacturen op school uiteraard laag. De eerste twee jaren van de opleidingen ligt het aantal contacturen gemiddeld op 18 uur per week, en niet op 8-12 uur.

Ik zeg het nog een keer, wij staan open voor kritiek. Een aantal punten in de uitvoering van het onderwijs kan én moet beter. Daar wordt ook hard aan gewerkt, mede door de inzet van veel medewerkers. Als alle vacatures vervuld zijn, kan ook het aantal contacturen omhoog. Wij kunnen echter niet meer onderwijs verzorgen dan waar OC&W ons voor betaalt.

Anonieme negatieve publiciteit brengt ons niet veel verder. Bovendien is er binnen de hogeschool een veelheid aan mogelijkheden (zoals medezeggenschap, bezwarencommissies, beroepscommissies, vertrouwenspersonen en een klokkenluidersregeling) waar medewerkers met klachten naar toe kunnen. Wij betreuren het dat daar in deze kwestie geen gebruik van is gemaakt. Als je dan toch rechtstreeks naar de pers gaat, doe je dat alleen als je van mening bent dat je “een appeltje te schillen hebt” met je werkgever. Dat is ons inziens in deze kwestie ook het geval.

Wij zijn trots op wat er binnen de Hogeschool Rotterdam de afgelopen jaren is bereikt. Wij zullen in goed overleg met de opleidingen en de externe opdrachtgevers verdere uitwerking geven aan ons Rotterdams Onderwijsmodel, omdat dit naar onze mening een prima kader biedt om studenten een intensieve en inspirerende opleiding aan te bieden. Al onze medewerkers zullen zich op z’n Rotterdams onverminderd inzetten voor kwalitatief goed uitdagend onderwijs.”