‘De kloof bestaat. Dat is normaal.’

De dagelijkse politiek lijkt steeds meer op een mediaspektakel, in de poging de kloof tussen burger en politiek te overbruggen. Maar politiek filosoof Drosterij constateert in zijn Tilburgse proefschrift dat publieke discussie niet zaligmakend is voor de democratie. Hij pleit voor een scherpere scheiding tussen het politieke en het publieke debat.

Dat de waarde van een democratie afhangt van het publieke debat, vindt zowel de linker als de rechter vleugel van de politiek. Kritische burgers en luisterende politici is het ideaal, waarmee de kloof tussen de ‘provinciale’ geluiden van de burgers en de politici in hun ivoren toren moet worden overbrugd. In zijn proefschrift laat Drosterij zien dat die poging heeft geleid tot een vermenging van de politiek en publiek. De politiek wordt gepopulariseerd en het publieke debat gepolitiseerd. De richtlijn publiciteit te zoeken regeert de politiek. Terwijl maatschappelijke kwesties steevast met overheidshandelen in verband worden gebracht.

Ironisch genoeg creëert de angst voor de kloof pas écht een kloof, stelt de promovendus. In het onderwijs bijvoorbeeld, zo was ook de conclusie van een recent parlementair onderzoek van de commissie Dijsselbloem, is de politiek te veel op de stoel van het onderwijs gaan zitten. Dat leidde tot een managerscultuur met bijkomende hervormingen en een bureaucratische schil. De autonomie van de onderwijzers werd ondermijnd, en de kwaliteit van het onderwijs ging teloor. ‘De kloof bestaat’, stelt Drosterij. ‘Dat is normaal. De vraag is hoe er op een goede manier mee om te gaan.’

Op basis van filosofisch en begripshistorisch onderzoek, komt de promovendus met een alternatief begrip van politiek, dat hij politiek als jurisdictie noemt. Daarbij stelt hij de scheiding van politiek en samenleving voorop. Hij pleit voor een herstel van het gezag van de overheid. En voor meer vertrouwen vanuit de politiek in de autonomie van de burgers.

‘Politiek denken heeft een wijd perspectief en gaat over het vormen van de samenleving. De overheid schept de wettelijke voorwaarden, waarbinnen de burgers zelf de kwaliteit van de maatschappelijke praktijk kunnen verbeteren.’ De oude Griekse traditie van Plato en Aristoteles speelt in zijn onderzoek een belangrijke rol. De Grieken zijn liberaler dan de moderne traditie, stelt Drosterij. Juist omdat zij de scheiding tussen politiek en publiek scherp trekken.