Delftenaar schittert op Times Square
Het was een idee ‘dat ineens bij het veters strikken of bij hetwakker worden in je hoofd kan opkomen’:
Wat is er voor nodig om dit plan te laten slagen?
‘Het project bestaat uit drie simpele stappen. De eerste stap ishet creëren van een beweging van miljoenen mensen die in hetproject geloven. Dit gebeurt bijvoorbeeld via Facebook en Twitter.Tijdens de tweede stap moet je de media meekrijgen. Als het ideezwart op wit staat dan vinden mensen het interessanter. Zo stond ikineens op de voorkant van nrc.next en reageerden mensendie eerst sceptisch waren direct veel positiever.
We werden plotseling benaderd door mensen die al jaren in dekunstwereld zaten. Daarna heb je een enorme zeggingskracht en ishet een kwestie van het omduwen van de eerste steen. Dan moet jeeen bekend gezicht zover krijgen om achter het project te gaanstaan, zoals de burgemeester van New York.’
Het project is sterk gericht op de sociale media, ben jeniet bang dat je daarmee een te beperkte groep mensenbereikt?
‘We doen veel met sociale media, maar het idee dat we ons daar hetmeest op richten is in de media ontstaan. Het gaat ons om dekernboodschap, die inhoudt dat er meer kunst moet zijn in dewereld. Dit is een credo dat jong en oud aanspreekt. We bereikenveel jonge mensen en dat is goed.
Daarnaast hebben we onlangs een feest georganiseerd waar mensenvan alle leeftijden aanwezig waren, het enige wat ze gemeen haddenwas dat ze van kunst houden. Deze mensen bereiken we dooraankondigingen voor deze evenementen en we hebben ook eennieuwsbrief, daar heb je geen Facebook of Twitter voor nodig.’
Waarom wil je dit zo graag?
‘Omdat ik merk dat het in deze wereld alleen maar om rationeeldenken gaat. Mensen willen jurist of dokter zijn en vooral geenkunstenaar of danseres. De kunstwereld wordt enormondergewaardeerd. Terwijl het zo belangrijk is om mensen steeds eenandere kijk op de wereld te gunnen. Het zou toch fantastisch zijnals we het podium van de rationele denkers kunnen gebruiken om eengeheel andere, chaotische denkwijze te presenteren?
‘Mensen zien nu zo weinig kunst dat ze denken dat ze het niet meernodig hebben en die mening zie je nu terug in de politiek. Hetkabinet speelt goed in op de publieke opinie met haar bezuinigingenop kunst. Als we daar iets tegen willen doen moeten we niet op deDam gaan protesteren of ons gaan zitten ergeren.
Dat is hetzelfde als de hele dag foto’s van je ex-vriendin opFacebook bekijken. We moeten kijken wat we met nieuwe technologieënen wilskracht kunnen doen. We hebben nu de technieken om een grotegroep mensen te inspireren en om te laten zien wat de kracht vankunst is.’
Justus Bruns mag zelf erg enthousiast zijn, hij stuit nogregelmatig op kritiek. ‘Ik hoorde net nog van een vriend dat er eenerg negatief artikel over mij is verschenen in PropriaCures.’
Hoe komt het dat je zo zeker bent van jezaak?
‘We hebben nu bijna drieduizend fans, dus die tienduizend dollarhebben we zo bij elkaar. Als je iemand die het project steuntvraagt om drie dollar, dan zal een groot deel dit geld doneren. Datis de eerste mijlpaal, we moeten gewoon zoveel mogelijk mensen opde been krijgen.
Het is fascinerend dat iedereen in onze maatschappij tegenzichzelf zegt: “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.” Dusgaan mensen eerder proberen hun schilderij in een museum te krijgendan om naar de maan te schieten. Zij staan allemaal in een rij omhetzelfde te bereiken. Ik probeer wel de maan te raken en daaromsteunen mensen me, zo wordt het gemakkelijker om iets onrealistischte doen.’
Je bent dus geen moment bang dat het gaatmislukken?
‘Nee, het is een privilege dat ik niet bang ben om te falen. Hetis goed om van fouten te leren. De groten der aarde zijn me alvoorgegaan in die mening. Thomas Edison zei: “I failed my wayto succes,” en Winston Churchill schreef de beste: “Fromfailure to failure without losing enthousiasm“.
We worden best vaak afgewezen en mensen proberen ons constant teontmoedigen. Ik vind het juist mooi om te zien dat niet alles onsvoor de wind gaat. Dat maakt het eindresultaat sterker.’
