Kaasschaaf over OCW
Minister Dijsselbloem heeft de Kamer ingelicht over de verdeelsleutel van de aanpassing van de prijsbijstelling op de begrotingen. Die levert een besparing op van €480 miljoen, boven op de op Prinsjesdag reeds ingeboekte €600 miljoen voor die posten.
Meestal wordt met zo’n gereduceerde prijsbijstelling inflatiecorrectie in de uitgaven omlaag gebracht en een soort ‘sluipende bezuiniging’ op alle subsidies en instellingen doorgevoerd.
Forse cijfers
De verdeelsleutel laat zien dat geen departement zoveel wordt aangeslagen hiervoor als OCW. 36% van het bedrag à €480 miljoen zal bij de onderwijskosten worden weggehaald, ongeveer €170 miljoen. Daar bovenop komt nog het aandeel van OCW in de €600 miljoen prijsbijstelling die op Prinsjesdag al was gepresenteerd. Samen zal dit toch wel zo’n €300 miljoen bezuiniging (moeten) opleveren.
“Dat is wel heel fors,” zei een geschrokken PO/VO koepel bestuurder tegen ScienceGuide, toen deze concrete besomming tot hem was doorgedrongen. “De uitgaven van het ministerie voor de eigen ambtenaren en activiteiten zijn niet zó hoog, dat Bussemaker zo’n bedrag alleen daar zou kunnen dekken.”
De nieuwe cijfers van Dijsselbloem, de nadere rekensommen van de Rekenkamer en de vragen naar een “eenduidig beeld” van de verschillende onderwijsakkoorden, hun consequenties, kosten, opbrengsten en witte vlekken zijn voor de Kamer reden pas op de plaats te maken.
De fracties willen eerst een samenhangend en transparant financieel totaalbeeld voor het onderwijsbeleid, voordat zij de OCW-begroting kunnen behandelen. Ook het debat aan de Lerarenagenda en het Lerarenregister is daarom verdaagd.
Reeks hoofdpijndossiers
De uitgaven voor deze Agenda hangen samen met de invulling en uitvoering van het Nationaal Onderwijs Akkoord. De Rekenkamer had ook daar de nodige vragen bij ter verheldering van de geldstromen en de prestaties die zij zouden moeten financieren. Bovendien hangt de uitvoering van het Nationaal Onderwijs Akkoord weer financieel af van het welslagen van het sociaal leenstelsel. Het welslagen daarvan is door GroenLinks nu ‘als wraak’ op haar verwijdering uit het paars-refo-verbond zwaar onder druk gezet.
Den Haag begint dan ook te beseffen dat men met het paars-refo akkoord de financiële ruimte voor het onderwijs wel groter had willen maken, maar een reeks hoofdpijndossiers geschapen is die het politiek leven van minister Bussemaker niet eenvoudiger maakt.
