Selamat datang!

Het COP is bedoeld om de plattelandsbevolking in de binnenlanden van Indonesië een helpende hand te bieden door het geven van lessen op basisscholen, het op zetten van peuteronderwijs, het opbouwen en verbeteren van openbare voorzieningen en het geven van adviezen omtrent hygiëne. Manon en Andrea verbleven in Karanglo, een dorp hoog in de bergen. Het heeft ongeveer 200 inwoners en ligt zo’n 4 uur rijden van de stad Surubaya.


Week 2:

“Vrijdag zijn we vroeg opgestaan om deel te nemen aan het sociale project van het dorp (deze bestaat al jaren). Hierbij komen alle mannen van het dorp samen om nuttige werkzaamheden te verrichten die in het belang zijn van het dorp. Ditmaal moest een weg worden verbreed en tevens gerenoveerd worden. Wij hebben hierbij een steentje bijgedragen, letterlijk en figuurlijk. Tevens diende deze ontmoeting als  kennismaking met de dorpsbewoners die ons ondersteunen tijdens het project.

Zaterdag zijn we gestart met een van onze kleine projecten: het houden van een bazaar, waarbij tweedehands kleding werd verkocht. Dit was een groot spektakel; het hele dorp liep uit en de kleding was binnen een half uur uitverkocht. De opbrengst hiervan was ruim een half miljoen rupia (ongeveer 40 euro). Dit geld komt ten goede aan andere doelen binnen ons project.

Zondag was onze rustdag en zijn we met het Nederlandse gedeelte van de projectgroep ( ongeveer 20 mensen) een dagje erop uit geweest in Kidiri. Dit is het centrale punt van alle dorpen en zit tevens ons hoofdkwartier gevestigd.

Maandag tot en met zaterdag zijn we bezig geweest met een van onze hoofddoelen: het opknappen en verbouwen van de peuterspeelzaal. We begonnen met schuren en lakken van de tafels en stoelen. Daarna hebben we ze geverfd en daarna zijn we gestart met het schilderen van de muren. Nadat we met deze taken klaar waren, zijn er verschillende muurschilderingen gemaakt van vrolijke tekenfilmfiguren als Winny the Pooh etc. Als laatste werd een scheidingswand geplaatst, dit om de twee klasjes die in een lokaal zitten, van elkaar te scheiden. Vervolgens is de scheidingswand geverfd en versierd met kunstwerkjes van de kinderen.

Donderdag zijn we gestart met het geven van Engelse les aan de volwassenen van het dorp. We hebben ze de basis uitgelegd van de Engels taal, zoals tellen alfabet en voorstellen. Dit zou hen kunnen ondersteunen in hun algemene kennis.

We doen vooral veel indrukken op tijdens de samenwerking met de andere culturen, dit omdat daar veel verschillen in naar voren komen. Het valt ons op dat de Zuid-Koreanen erg creatief zijn, de Indonesiërs graag dingen regelen en plannen. Wij Nederlanders vallen vooral op doordat wij structuur aanbrengen in de plannen, dit bevordert de effectiviteit. Naast positieve verschillen zijn er tijdens het samenwerken ook nadelen ontdekt. De Koreanen zijn redelijk lui en hebben vaak een zetje in de rug nodig. De Indonesiërs missen veelal een concrete en duidelijke werkwijze. Wij als Nederlanders zijn erg direct in onze communicatie, wat sommige mensen afschrikt. Ook zijn we soms te zakelijk ingesteld: wanneer tijdstippen en afspraken niet worden nagekomen, moeten we echt tot 10 tellen om dit te accepteren. Misschien zijn we toch nog niet zo goed geïntegreerd als we dachten…

In deze tweede week hebben we weer veel meegemaakt. We zijn er vooral achtergekomen dat het doel van het COP, het leren omgaan met de verschillen tussen diverse culturen, zeer belangrijk blijkt. Ook zijn we erachter gekomen dat je, zowel persoonlijk als sociaal, jezelf beter leert kennen.
Ons project is gestart en dat geeft een goed gevoel. Na onze vrije zondag, zetten we onze schouders er weer onder. Wat we daarbij meemaken, is volgende weer te lezen…

Week 4:
 
De laatste week was aangebroken. Dat hield in dat we de, nog lopende projecten, tot een goed einde moesten brengen. Ook werd dit de week van terugblikken en evalueren. Wij proberen in ieder geval nog zoveel mogelijk te genieten.
 
We hebben een leuk weekend achter de rug. We zijn zaterdag met het Nederlandse COP-team naar Malang geweest, een stad waar nog veel Nederlandse invloeden zichtbaar zijn. Zondagochtend vroeg zijn we vertrokken naar de beroemde Bromovulkaan en de daarbij horende (adembenemende) zonsopgang.
 
Maandag hebben we Engelse les gegeven op de basisschool. Daarna hebben we inkopen gedaan voor het hygiëneproject. We hebben voor de kinderen van de groepen 1,2 en 3 en van de peuterspeelzaal een pakketje gekocht van zeep, tandenborstel en tandpasta.
Dinsdagochtend vroeg hebben we de laatste Engelse les gegeven op school. Op een leuke manier afgesloten met een quiz, spelletjes en cadeautjes. Na afloop was er wederzijds een tevreden en  voldaan gevoel. Later die dag hebben we culinaire voorbereidingen getroffen voor het Koreaanse feest dat ‘s middags plaatsvond. Bij dat feest werd er veel gegeten, gedanst en muziek gemaakt.
Dinsdagavond werden we uitgenodigd door het dorpshoofd om aanwezig te zijn bij de viering van de hemelreis van de profeet Mohammed. Ook bij deze gelegenheid stond muziek en gezamenlijk eten centraal.

Woensdag was landelijk een officiële vrije dag in verband met de verkiezingen, ook wij hebben deze vrije dag genoten. ‘s Avonds hebben we een Indonesische verjaardag op traditionele wijze, gevierd. Dit houdt in dat de jarige taart, eieren en bloem (onverwachts) over zich heen krijgt.
Donderdag hebben we samen met onze Indonesische teamgenoten, het hygiëneproject voorbereid. de lesinhoud en de wijze van lesgeven.  Tevens hebben we de laatste Engelse les voor de dorpsgenoten voorbereid.

Vrijdagochtend hebben we ons hygiëneproject uitgevoerd op de basisschool. Hierbij viel het ons op dat kinderen geen of een slechte basis hebben voor gebitsverzorging. Ze wisten niet hoe en hoeveel tandpasta er op de borstels moest. Sommige gingen zelfs tandpasta eten… Ook werd nog eens goed zichtbaar hoe rot hun tandjes zijn. Hopelijk hebben we ze een zetje in de rug gegeven, zodat ze na hun melkgebit beter in staat zijn hun gebit te verzorgen.

Nadat we maandag en donderdag ‘s avonds de Engelse lessen hadden gegeven aan de dorpsbewoners, was vrijdag de laatste keer. We deden een quiz en gaven ‘onze studenten’ na afloop een Indonesisch-Engels woordenboek. Ook bij het afronden van dit project hebben we een goed gevoel en de leerlingen een goede basis meegegeven.
Zaterdag hebben we de tweede securitypost opgeleverd. Ook deze keer in het bijzijn van de dorpsbewoners en het COP-team. ‘s Avonds hebben we de voorbereidingen getroffen voor ons afscheidsfeest dat op zondag plaatsvond.

Zondag was onze laatste dag, we hebben met gemengde gevoelens alles de laatste keer gedaan.  Ook hebben we met de camera het dorp en wat inwoners gefilmd. Het dorp was al vroeg in extase en de dorpsbewoners deden hun uiterste best om de voorbereidingen goed te laten verlopen. 
Het afscheidsfeest: de dorpsbewoners hadden gezamenlijk allemaal acts verzonnen die met dans, muziek en spiritualiteit te maken hadden. Ook hebben ze ons een prachtige show gegeven waarin hun cultuur goed zichtbaar werd; ze dansten een traditionele Javaanse dans en deden dat met passie en vol overgave. Ook wij hebben een act opgevoerd met ons team; daarin werden overeenkomsten en verschillen van onze culturen goed zichtbaar. Tijdens deze avond werden er ook een aantal speeches gehouden door het districtshoofd, het dorpshoofd en uit ons team spraken een Indo, een Koreaan en een Nederlander het dorp toe. Er werd gesproken over toewijding, passie, samenwerkingprocessen en respect. We hebben menig traan gelaten omdat het afscheid steeds dichter bij kwam. Ook hebben we nog veel plezier beleefd bij het eten, de gebeden en het dansen. Al met al een zeer geslaagde afsluiting van ons project en verblijf in Karanglo.
 
We vonden het erg moeilijk om afscheid van iedereen te nemen, omdat het project en de kennismaking met andere culturen zoveel indruk op ons heeft gemaakt. We laten veel persoonlijke materiële eigendommen achter maar onze backpack is wel gevuld met mooie en waardevolle herinneringen…
 
 Selamat tinggal, Andrea en Manon