Het onverbiddelijke moment
Bleek en groen
De tentoonstelling geeft een interessant ‘who is who’ endaarmee ook een tijdsbeeld van cultuur, journalistiek,wetenschap, onderwijs en politiek. Je ziet er BN’ers, vanprinses Máxima tot Eimert van Middelkoop, tot Reinbert de Leeuw,maar ook leden van de redactie van ScienceGuide entalrijke onbekende bezoekers.
Sijbolt Noorda: “Ik denk dat mijn foto heel bleek en groen isomdat het een van de eerste foto’s was die Ronald op zijn kamerschoot. Pas toen hij zag dat die eerste gingen vervagen, ging hijadvies vragen en werden de volgende wat beter beschermd. Mijn vrouwzit in die tweede groep portretten: haar foto is nog fris.
Het is toch interessant dat hij dit gedaan heeft. Vooral dat hijhet consequent heeft volgehouden. Dat typeert de onderzoeker. Eenminister doet dat niet zo gauw, die heeft elke dag wel een redenwaarom hij er nu niet aan toe komt. Er zijn dagelijks veertigargumenten om dat niet te doen.
Maar een onderzoeker weet: als de verzameling niet compleet is,dan is het geen verzameling. In de loop van de jaren werd datvenster met die foto’s een vast oriëntatiepunt als je op bezoekkwam. Je kon het zien als je Station den Haag Centraal uit liep. Nuis het een lege, kale plek.”
Paarse hoofddoek
‘Slow photography’ bij uitstek noemt de Kunsthal het werkvan Plasterk. Drie jaar lang elk fotorolletje naar deontwikkelcentrale gebracht, foto’s vanuit een perspectief datvoorheen voor geen fotograaf toegankelijk was. De aanleiding voorPlasterks project was de vraag van de RVD wie er in het nieuwekabinet van plan was om een weblog te schrijven.
Als columnist van media als Buitenhof voelde hij weinig voor eengeschreven weblog, maar als amateur-fotograaf viel hij voor hetidee van een beeldlog. En zo geschiedde, met als onbedoeld effectdat de minister velen uit zijn eigen departement en uit koepels enorganen over de vloer kreeg en kiekte, waar hij de naam allang vanvergeten is. Zo is de ‘vrouw met paarse hoofddoek’ niet 
Galerij der onbekenden
En daar gaan ScienceGuide en u hem en deKunsthal mee helpen. U vindt hier een
Plasterks portretten zijn gemaakt met een Hasselblad camera met150mm-lens op een statief en een stoeltje ervoor volgens een aantalvaste regels. Iedere bezoeker werd slechts een keer, bij het eerstebezoek, vastgelegd op precies dezelfde plaats en bij beschikbaarlicht, dus zonder flits. Sluitertijd was een achtste seconde, hetceremonieel duurde seconden. De minister maakte geen aantekeningen,noch noteerde hij namen of data. Dat kostte hem teveel tijd, wanthet ging om dat onverbiddelijke moment, een kort gespannen ogenblikvoordat het gesprek begon.
Kom dus naar de
