Het narcisme van de kleine verschillen
“Al met al is het overheersende beeld, dat Rotterdam op hetterrein van beeldende kunst en vormgeving wit, autochtoon enwesters is.” Zo ziet Bongers de huidige situatie in de culturelesector in de havenstad. Het is daarom, vindt Bongers, de taak vanzijn lectoraat te onderzoeken welke omstandigheden aan dit gegeventen grondslag liggen.
Te weinig aandacht voor wereldkunst
“Niet-westerse kunst, wereldkunst is weinig te zien in onzeexpositieruimtes, het ontbreekt ook aan debat daarover. Daarmee is,zo lijkt het, de beeldcultuur van een aanzienlijk deel van delokale samenleving feitelijk onzichtbaar.” Hugo Bongers pleit vooreen breder bewustzijn van de diversiteit in kunst en cultuur in dewereld. In Rotterdam is volgens hem nog te weinig aandacht voorwereldkunst.
Hugo Bongers ziet in de discussie rond dit thema verschillendegeluiden, met name ten opzichte van het gebruik van het begrip’culturele diversiteit’. Spreken over culturele diversiteit maakthet begrip onderdeel van het debat over burgerrechten. “Dat werkt,zo merken we vandaag de dag, ontwrichtend op een samenleving. Eengroot deel van de media-aandacht is de laatste jaren gericht op hetwel of niet aanvaardbaar zijn van bepaalde culturele, vooralreligieuze uitingen.”
Het blindstaren op kleine verschillen is een valkuil die Bongerswil voorkomen in het werk met zijn lectoraat. “Met dit soortbezwaren tegen het spreken over culturele diversiteit moesten werekening houden. Maar ons er ook weer niet door laten afschrikken.”Feit is, volgens Bongers, dat de stad Rotterdam zeer cultureeldivers is, maar dat dit tegelijkertijd niet terug is te zien in deuitingen van beeldende kunst en vormgeving.
Het narcisme van de kleine verschillen
Toch zijn er volgens Bongers zeker initiatieven aan te wijzenwaarin kunstenaars zich actief in de samenleving bewegen. Voorbeeldhiervan is een hotel voor kunstenaars in de Rotterdamse Tarwewijk”wijk waarin naar wij tot voor kort dachten geen enkele vorm vancultureel leven zichtbaar was.” Een ontwikkeling die niet nieuw is.”De kunstgeschiedenis van de hele twintigste eeuw laat genoegvoorbeelden zien van stromingen die de barrière tussen kunst ensamenleving wil slechten.”
Het lectoraat ‘Culturele Diversiteit’ zal zich richten op derelatie die de kunstenaar heeft met de samenleving en hoe deze inte vullen. De kern is de ontwikkeling en ondersteuning van nieuwevormen van kunstenaar- en ontwerperschap in een cultureel diverse,grootstedelijke samenleving.” Uiteraard zonder te vervallen in dediscussie rond het begrip culturele diversiteit in zichzelf. “Wijzullen waken tegen het optreden van het ‘narcisme van de kleineverschillen’, zien daarentegen verschillen als een positieve enproductieve kracht. Wij verwarren culturele diversiteit niet metburgerschap, maar zien die als een motor voor economischeontwikkeling en emancipatie.”
Hugo Bongers spreekt op 9 juni zijn openbare les uit. Deze isook
