Namen taboe in Tweede Kamer
Kamervoorzitter Gerti Verbeet was streng. Het OCW-debat kon nietom grote zaken heen als Theo-routes, Stapel-rapportages,Inholland-affaires en andere gebeurtenissen. Maar als eenwoordvoerder dit deed, werd deze afgehamerd. Men mocht geen ‘RoosVonk’ of ‘Diederik Stapel’ bij name noemen.
De preses dwong tot het aangeven van een omschrijvende duidingvan de zaak die de kenniswoordvoerders met de regering en elkaarwilden bespreken in ’s Lands Vergaderzaal. Meel in de mond, zoalsdat past bij een fake-onderzoek naar vleeseters?
A pile of things
SP’er Jasper van Dijk vond geheel nieuwe formules voor zijnbehoefte aan agendering. Verbeet kon niet hameren toen hij zei: “Ikspreek over de geruchtmakende zaak van een hoogleraar wiens naam inhet Engels klinkt als ‘a pile of things’.”
Dit inspireert direct voor het geval Verbeet deze werkwijze zouwillen voortzetten.
Over Watergate zouden Kamerleden kunnen zeggen: ‘Ikverwijs naar de affaire die werd vernoemd naar hetappartementencomplex aan de Potomac rivier, waar 25 jaar na dezeberuchte zaak de stagaire Monica Lewinski een flat betrok.”
Over de zaak Von und Zu Guttenberg: “Ikverwijs naar de plagiaat-dissertatie van een Duitse minister vanzeer chique, oude adel, wiens naam dan ook terecht doet denken aande 15e eeuwse uitvinder van de boekdrukkunst.”
Over de Theo-route: “Ik verwijs naar de afstudeerroutes in hetHBO die vernoemd zijn naar een docent met dezelfde voornaamals de Gouverneur van Limburg, de heer Bovens, en een VVD-icoon uitdeze Kamer.”
En over de Lockheed-affaire: “Ik verwijs naar de zaakvan een luchtvaartbedrijf dat vernoemd was naar hang- en-sloot-werken dat een bijzondere band had met een prins-gemaal over wie laterschavuitachtige televisieseries zijn gemaakt.”
